آخوند روحانی صبح ۳۰بهمن مدعی شد «ما کشور را بدون نفت اداره کردیم، بودجه را بدون نفت بستیم!».
جدای از دروغ بودن این ادعا از جمله این خبر خبرگزاری سپاه پاسداران (فارس ۴مهر۹۹) مبنی بر این‌که طی ماه سپتامبر ۲۰۲۰، صادرات نفت ایران به روزی ۱.۵ میلیون بشکه رسیده؛ اما حتی به فرض صحت آن، سؤال این است که چگونه اداره کردید؟
برای پاسخ، نیاز به بررسی‌های کشاف کارشناسانه نیست. وضعیت «ادارهٔ کشور» و زندگی مردم آن‌قدر گویاست که کافیست به اعترافات ناگزیر کارگزاران و رسانه‌های خود رژیم، تنها طی چند روز گذشته، که با سانسور و کوچک‌نمایی بیان شده، نگاهی کنیم:
-روزنامهٔ حکومتی جهان صنعت (۳۰بهمن): میانگین رشد اقتصادی طی سالهای ۸۹ تا ۹۹ منفی ۶دهم درصد بوده است.
- وطن امروز (۲۸بهمن): گزارشهای میدانی بیانگر رشد ۴۰ تا ۳۰۰درصدی قیمت انواع میوه و تره‌بار در یک سال اخیر است.
- سایت حکومتی خبر فوری (۲۸بهمن): قیمت مرغ یکباره طی دو روز اخیر از ۲۳هزار به ۳۰هزار تومان رسیده است.
-جهان صنعت (۲۸بهمن): قیمت کالاهای اساسی مانند برنج، گوشت قرمز، شکر و مرغ در دیماه ۱۳۹۹ نسبت به دیماه ۱۳۹۸ بین ۳۱ تا ۱۲۹درصد افزایش یافته است.
-سایت خبر فوری: قشر ضعیف جامعه قدرت خرید گوشت قرمز را ندارد (اکنون). مرغ نیز مثل بسیاری دیگر از کالاهای اساسی از سفرهٔ مردم کنار گذاشته خواهد شد (۲۸بهمن).
- خبرگزاری حکومتی ایرنا (۲۶بهمن): قیمت کالاهایی چون گوشت نسبت به آبان ۹۸ نزدیک به ۲۱درصد افزایش یافته است.
-روزنامهٔ حکومتی کار و کارگر۲۶بهمن): تورم نقطه به نقطه دیماه امسال نسبت به دیماه سال گذشته ۵۲درصد رشد کرده است... هزینه کالاهای اساسی مانند نان، برنج، کفش و سرپناه و مسکن (در) سبد معیشت خانوار کارگری نسبت به سال۹۸ تا ۷۶درصد افزایش یافته است.
-روزنامهٔ حکومتی مردم‌سالاری (۲۶بهمن): خط فقر در تهران به ۱۰میلیون تومان رســیده است. مردم حتی نمی‌توانند از پس تأمین نیازهای ضروری خود برآینــد... اکنون بسیاری از خانواده‌های کارگری زیرخط فقر غذایی قرار می‌گیرند.
-ذاکری، کارشناس حکومتی: وسعت سفره خانوارهای حقوق‌بگیر از یک متر مربع در سال۵۷ به نیم مترمربع در سال۹۹ رسیده است (۲۵بهمن).
اداره اقتصاد، اما برای نابودی آن
بله، آخوندهای حاکم کشور را اداره کرده‌اند، اما اینگونه! جامعه‌یی فقرزده، بیکاری میلیونها جوان که «چهل درصد بیکاران را فارغ‌التحصیلان دانشگاهی تشکیل می‌دهند» (جهان صنعت-۱۴بهمن) تا حدی که «در کشور با چالش اقتصادی و بیکاری جوانان تحصیل‌کرده روبه‌رو هستیم» (همان منبع)؛ خط فقر آن‌قدر بالا رفته که «قشر متوسط جامعه در خطر نابودی است» (خبرگزاری حکومتی اقتصاددان-۲۶بهمن۹۹) و «رانت‌خواری، بیکاری، تورم لجام‌گسیخته، نمایش زشت و تهوع‌آورِ آقازاده‌ها، اختلاس و ارتشاء» باعث «حذف آرام آرامِ «طبقه متوسط» ایران شده است» (مندنی‌پور-کارشناس حکومتی-۲۹ آذر۹۹)؛ تا جایی که کارمندان، و معلمان شعار می‌دهند «خط فقر ۱۰میلیون، حقوق ما ۲میلیون».
و با وطن‌فروشی‌های خائنانه از جمله اگر چه صید ترال ممنوع اعلام شده، اما صیادان در جنوب کشور می‌گویند صید ترال (پیش‌کش شده به چینی‌ها) هم‌چنان ادامه دارد و تا دو سال آینده ماهی (در خلیج‌فارس) برای خوردن هم پیدا نمی‌شود (سایت خبر فوری۳۰بهمن).
مشکل تحریم‌ها یا غارت و رانت افسارگسیخته
البته روحانی شیادانه تلاش می‌کند تقصیر این وضعیت را به گردن تحریم‌ها و آمریکا بیندازد که «ما فکر نمی‌کردیم که دیوانه‌ای در آمریکا سر کار بیاید که جنگ (اقتصادی) بی‌نظیری را علیه نظام آغاز کند» (۳۰بهمن). اما کیست که نداند علت اساسی فقر و فلاکت در ایران نه تحریم‌ها، بلکه رواج افسارگسیختهٔ رانت و چپاول مافیای حکومتی است و «سیاست‌گذاریهای داخلی نظام وزنه سنگین‌تری (در فقر و فلاکت) در مقایسه با تحریم‌ها داشته است» (جهان صنعت-۳۰بهمن)؛ تا جایی که «حتی با فرض این‌که دولت آمریکا به برجام باز می‌گردد و مسیر صادرات نفت را برای ایران هموار می‌کند، نمی‌توان به رونق و شکوفایی اقتصادی امیدوار بود» (همان منبع).
فساد و غارت تا آنجاست که حتی در بودجهٔ ۱۴۰۰ «دستگاههای خاص» یعنی سپاه پاسداران، بیت خامنه‌ای و ارگانهای سرکوب و تروریسم نظام به‌طور رسمی سهم ویژهٔ خود را دارند و «در این بودجه اعتبارات زیادی به افراد خاص و دستگاهها و سازمانهای خاص داده شده و حاتم‌بخشی کرده‌اند (سلیمی- عضو هیات رئیسهٔ مجلس ارتجاع-۶دی) و «در بودجهٔ ۱۴۰۰ ما شاهد تاریک‌خانه‌یی به‌نام بودجهٔ شرکتهای دولتی هستیم» (همان منبع) و «اگر امروز مردم مجبور به نسیه‌خواری و نسیه‌بری حتی در زمینه «نان» شده‌اند، باید به‌دنبال پول‌های خارج‌شده که به وسیله آقازاده‌ها بذل و بخشش می‌شود، گشت» (روزنامهٔ حکومتی آرمان-۲۹بهمن).
دزدی و غارت حتی پایه‌ای‌ترین زیرساخت‌ها، مانند آب و فاضلاب را هم در امان نگذاشته است. تا جایی که تنها در یک نمونه طی «سالهای ۸۴ و ۸۵ بالغ بر ۱۴۹میلیون دلار وام بانک جهانی به فاضلاب اهواز اختصاص پیدا کرد» و گم! شد و «مسئولان پاسخ دهند این اعتبار کجا رفت؟!» (یوسفی، عضو مجلس ارتجاع-۲۲ آذر۹۹) و بهای همین مورد را هم مردم محروم باید با جانشان بدهند تا جایی که «تراژدی غمبار مرگ کودکان اهواز در فاضلاب تمامی ندارد. بسیاری از کودکان قربانی جو‌های رو باز فاضلاب اهواز شده‌اند که کودکان بی‌گناه را به کام مرگ می‌کشد» (آفتاب یزد-۲۹بهمن۹۹).
این همان «ادارة کشور» است که آخوند روحانی از آن با عنوان «یکی از افتخارات» نظام نام می‌برد.
ادارهٔ سرزمینی غنی و ثروتمند که در رتبهٔ هشتمین کشور ثروتمند دنیا قرار دارد، توسط مافیاهای غارتگر ولایت فقیه؛ با شاخص فلاکت ۷۰درصدی به دومین کشور (پس از ونزوئلا) فلاکت‌زدهٔ جهان تبدیل شده است که در آن میلیونها خانوار حتی نان کافی برای سیر کردن شکم خود ندارند.
اما این یک وضعیت ایستا نیست. جامعه ایران در حرکت و تب و تاب است. تب و تاب داغی که بسان آتشفشان، در سرفصل‌هایی مانند دی ۹۶، تابستان ۹۷ و آبان و دی ۹۸ فوران می‌کند. اکنون نیز بسا بیش از گذشته این «درهٔ عمیق میان ندارها و داراها و وجود کاخ‌های رویایی در کنار انبوه کوخ‌ها، کاسه صبر مردم را لبریز کرده و آستانه تحملشان را به پایین‌ترین درجه تنزل داده» (مندنی‌پور-۲۹ آذر۹۹) و «این وضعیت ناشی از خشم‌های متراکمی است» (شرق-۲۵ بهمن) که «از بدنه اجتماع رد شده و هرج و مرج (بخوانید قیامی آتشین) کلیه طبقات اجتماعی را فرا خواهد گرفت» (مردم‌سالاری-۲۶بهمن).
