بعدازظهر دوشنبه ۸دی، سران سه‌قوه نظام آخوندی، پس از جلسهٔ مشترک، در نشست خبری حاضر شدند. در میان حرفهای آنها، ابراز نگرانی از وضعیت بحرانی جامعه و خطراتی که تمامیت نظام را تهدید می‌کند، برجسته بود. آخوند روحانی، از «دوقطبی و بحثهایی در جامعه» ابراز نگرانی کرد که «سازنده، درست و مفید نیست». پاسدار قالیباف از «تورم» افسارگسیخته و «معیشت مردم» صحبت کرد. آخوند رئیسی هم نسبت به بحران «معیشت و کرونا» که «دو مشکل اصلی کشور» است، هشدار داد.
جامعه‌ای غارت شده
هشدار سران سه‌قوه نظام ولایت نسبت به خطر اجتماعی، در شرایطی است که «گرانی‌ها» به جایی رسیده که حتی «در سفره‌های مردم که خالی از مرغ و گوشت و تخم‌مرغ شده، حالا نان خالی برای خوردن هم» پیدا نمی‌شود (روزنامهٔ حکومتی کار و کارگر-۸دی۹۹).
نگاهی به برخی نمونه‌های دیگر، به‌مثابه مشتی از خروار که حتی روزنامه‌های حکومتی و تحت سانسور رژیم را پر کرده می‌تواند تصویر جامع‌تری از وضعیت دهشتناک اجتماعی اقتصادی کنونی ارائه دهد.
- «قدرت خرید کارگران طی ۹سال گذشته به یک چهارم تنزل پیدا کرده است». (مهرپور، اقتصاددان حکومتی ۸دی۹۹).
- «خبرها حکایت از خرید نسیه نان توسط محرومان دارد. در چنین وضعیتی پیشنهاد افزایش (۷۰درصدی) قیمت نان راهی هیأت دولت شده است. با افزایش ۷۰درصدی قیمت نان هر ایرانی می‌تواند با یارانهٔ ۴۵هزار تومانی تنها ۸قرص نان سنگک در ماه بخرد». (روزنامهٔ حکومتی کار و کارگر ۸دی۹۹).
- «اکنون شاهد مصرف سرانه ۲۵ گرم گوشت قرمز در ماه توسط این سه دهک هستیم». (مرکز پژوهش‌های مجلس ارتجاع دی۹۹).
- «قدرت خرید حداقل دستمزد (کارگران و کارمندان) در سال۹۹ نسبت به سال۹۰ یک چهارم شده است». (روزنامهٔ حکومتی وطن امروز ۸دی۹۹).
رئیس کمیته بودجه شورای شهر تهران: امروز ۷دهک فقیر داریم و فقط ۳دهک جامعه بالای خط فقر هستند، هیچگاه چنین وضعیتی نداشته‌ایم.
وضعیت غیرقابل تحمل و انفجاری
-«آیا تاب آوری ملت در چنین شرایطی متصور است؟ نباید روشی اتخاذ کنیم که مردم را ناراضی و در جایگاه اعتراض و تقابل جویی توأم با برخوردهای شتاب‌زده قرار دهیم». (روزنامهٔ حکومتی مردم‌سالاری ۸دی۹۹).
-«بیش از ۱۹میلیون حاشیه‌نشین در کشور و ۳هزار منطقهٔ حاشیه‌ای وجود دارد». (براتی سده، معاون مرکز بهزیستی رژیم دی۹۹)
-«بیکاری و ناتوانی در تشکیل خانواده هم‌چون موریانه در حال خوردن روح جوانان است و حاشیه‌نشینی به بستری برای دیگر آسیب‌های اجتماعی بدل شده است». (روزنامهٔ حکومتی رسالت ۷دی۹۹).
- «عدم رسیدگی به معضلات اجتماعی می‌تواند خسارات جبران‌ناپذیری به (نظام) وارد کند و سرمنشاء بسیاری از بحرانها و اتفاقات دیگر (برای نظام) باشد». (رسالت ۷دی۹۹).
- «باید از زمانی ترسید که دیگر آتشفشان گرسنگان هیچگونه ترمزی را نپذیرد. دولت باید هر چه سریع‌تر فکری به‌حال گرانی و تورم و فقر روزافزون جامعه کند و گرنه شاهد (پیامدهای خطرناکی) خواهیم بود». (روزنامهٔ حکومتی آرمان ۷دی۹۹).
این فقر و نداری در کشوری است که پنجمین کشور ثروتمند دنیا به‌خاطر منابع عظیم معدنی و ذخایر بیکران انسانی و طبیعی است. چرا؟ زیرا سرمایه‌ها و ثروت سرشار متعلق به مردم ایران یا به جیب حاکمان غارتگر می‌رود، یا صرف تحقق رؤیاهای احمقانهٔ بسط ولایت شیطانی فقیه می‌شود. خودشان اعتراف می‌کنند:
بودجهٔ ۱۴۰۰ «زمینه‌ای برای افزایش نجومی حقوق (مقامات) دولتی است... شاهد حقوق‌های نجومی ۶۰میلیون تومانی خواهیم بود» (روزنامهٔ حکومتی مردم‌سالاری-۸دی۹۹)؛
«۹۹درصد مردم در این بودجه غایبند؛ این بودجه، بودجهٔ یک درصدی‌هاست». (کار و کارگر ۷دی)
عضو ارشد حماس در تلویزیون وابسته به نظام، اعتراف می‌کند که: «در سال۲۰۰۶ در سفر به تهران، به قاسم سلیمانی گفتم ما (حماس) مشکل مالی داریم. قاسم سلیمانی فوراً درخواست ما را پاسخ داد و روز بعد ۲۲میلیون دلار در چند چمدان، در فرودگاه به ما داد. تازه قرار بود مبالغ بیشتری به ما بدهد، اما نمی‌توانستیم بیش از این چمدان دلار حمل کنیم» (الزهار-مصاحبه با تلویزیون العالم آخوندی-دی۹۹).
«تل بزرگ» خشم
این وضعیت از چشم مردم ایران پوشیده نیست. برای همین در هر قیام و اعتراض شعار می‌دهند: «سوریه را رها کن، فکری به‌حال ما کن» و «پول نفت چی شده؟ خرج بسیجی شده»؛ «رهبر خدایی می‌کند، ملت گدایی می‌کند»...
خامنه‌ای و سران سه‌قوه جنایت و غارت نظام هم از همین می‌ترسند. آنها می‌دانند هر چند اکنون کرونا به‌صورت موقت فرصت کوتاهی برای جان به‌در بردن آنها از آتش خشم این جامعه فراهم کرده، اما «با انباشت این مسائل (فقر و گرانی و...) پشت دیوار کرونا، فردای ریختن این دیوار، تل بزرگی از مسائل وجود خواهد داشت... زنهار که برهه حساس بعد از آوار این کوه مسائل، که روزبه‌روز پشت دیوار کرونا قد می‌کشد، به‌وجود خواهد آمد» (روزنامهٔ حکومتی ابتکار ۷دی۹۹).
آری، وحشت از همان «برههٔ حساس» است که سردمداران و کارگزاران رژیم را وا می‌دارد به صحنه بیایند و یک به یک نسبت به این خطر بزرگ هشدار بدهند و زنگ‌های خطر را به‌صدا در آورند.
اما «آتشفشان گرسنگان» با هشدار و زنگ‌های خطر خاموشی نمی‌پذیرد. روزی که در آن «برهة حساس» این آتشفشان فوران کند و تمامیت نظام غارت و جنایت را خاکستر کند، دور نیست.
