قیام سراسری مردم ایران، چهارمین هفته را پشت سر گذاشت. استمرار، از مهمترین ویژگیهای این قیام است. به‌نظر می‌رسد که استمرار قیام و تداوم آن به‌رغم سرکوبگری وحشیانه رژیم به این معنی است که شرایط، به قبل از قیام باز نمی‌گردد.
این امر که دلایل خود را دارد، واقعیتی است که برخی ایادی و سردمداران رژیم هم، تلویحاً یا تصریحاًً به‌آن اذعان می‌کنند. از جمله می‌گویند: «جامعه از دوران ترس عبور کرده و وارد دوران قهر شده است» (تاجیک دیپلمات پیشین رژیم ـ سایت حکومتی بهار نیوزـ ۱۵مهر). حتی خامنه‌ای هم که روز ۲۰مهر دوباره در صحنه ظاهر شد و مجدداً دربارهٔ قیام صحبت کرد، به‌رغم تلاش برای انکار آن و در حالی که می‌کوشید، قیام را ناشی از دشمنی دشمنان خارجی قلمداد کند، اما ناگزیر به‌زبان آورد: «این دشمنی‌ها ادامه خواهد داشت» (سخنرانی خامنه‌ای در دیدار با اعضای مجمع تشخیص نظام ـ ۲۰مهر ۱۴۰۱).
ویژگی دیگر این قیام که در هفته چهارم برجسته و چشمگیر بود، گسترش و عمق یافتن قیام است. قیام بیش از ۱۸۰شهر کشور را در بر گرفته و به‌مناطق محروم و حاشیهٔ شهرها نیز کشیده شده و از سوی دیگر اقشار مختلف از دانشجویان و دانش‌آموزان تا بازاریان و اصناف و وکلای دادگستری به‌آن پیوسته‌اند.
در همین حال، قیام هر روز بیش از روز پیش به‌عمق رفته و رادیکال‌تر شده؛ یکی از شاخصهای آن شعارهای قیام است. به‌عنوان مثال شعار «مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه چه رهبر» در کنار شعار «مرگ بر دیکتاتور و مرگ بر خامنه‌ای» به‌یکی از شعارهای سراسری و فراگیر تبدیل شده و مهر ابطال قطعی بر ترفند رژیم و همدستانش که می‌خواستند با شعار منحوس «روحت شاد» قیام را به‌ورطهٴ نابودی بکشانند، کوبیده است.
ویژگی بسیار برجسته دیگر قیام این است که در این قیام اساساً مطالبات از رژیم مطلقاً مطرح نیست و تلاشهای رژیم و تئوری‌پردازیهای هم‌خطان و همدستانش برای آن‌که این قیام را اعتراض و انتقاد به این یا آن نهاد رژیم یا مطالبهٔ زندگی و شادی یا صرفاً کنار گذاشتن گشت ارشاد و محاکمه چند مأمور آن قلمداد کنند، در زیر برق قاطعیت قیام‌کنندگان که هم در شعارها و هم در عمل و مشی انقلابی‌شان منعکس است، رنگ باخته است. در خیابان‌ها هیچ شعاری جز شعارهای سرنگونی تمامیت رژیم، مرگ دیکتاتور و آمادگی برای جنگ و نبرد شنیده نمی‌شود: شعارهایی مانند «این سال، سال خونه، سید علی سرنگونه» و «ما زن و مرد جنگیم، بجنگ تا بجنگیم!».
به این ترتیب می‌توان با نگاهی به قیام در چهارمین هفته آن و با درود به صدها شهید قیام می‌توان گفت که قیام اکنون در مسیر و بستر یک انقلاب دمکراتیک پیش می‌رود و بسیار پر معناست که قیام‌کنندگان اینجا و آنجا شعار می‌دهند: «این دیگه اعتراض نیست، این خود انقلاب است!».
