در همان روزی که خامنه‌ای در باتلاق نمایش انتخابات ورشکسته‌اش، با منتهای وقاحت، حقوق شناخته‌شدهٔ بین‌المللی را تحت عنوان «مبانی حقوق‌بشری غرب» به کلی رد کرد، یک دستیار رئیسی جلاد هم در منتهای بلاهت گفت: «با آزادی حمید نوری، بلوغ و عقلانیت دیپلماسی قضایی، حقوقی و عمومی ما نشان داده شد؛ منطق جمهوری اسلامی ایران یک منطق بسیار روشن است و هرگز بدون منطق و خارج از چهارچوب عقلانیت، مصلحت و عزت با جایی گفتگو نمی‌کند» (سکینه سادات پاد - شنبه۲تیر۴۰۴).
سکینه سادات حرف سرکردگان نظام ولایت فقیه را تکرار می‌کند که معاملهٔ شرم‌آور و ننگین آزادسازی دژخیم حمید نوری با توسل به «گروگانگیری» را «دیپلماسی عزت» و «اقتدار» نظام توصیف کردند.
این، در حالی است که در جریان رسوایی دوساله محاکمه این دژخیم، مقامات رژیم از او فقط به‌عنوان یک تبعه نظام یاد می‌کردند و حتی اسم او را هم بر زبان نمی‌آوردند تا موج محکومیت قتل‌عام و فریادهای محاکمه رئیسی و اژه‌ای و خامنه‌ای، که هر روز در مقابل دادگاه طنین‌افکن بود، دامنگیرشان نشود.
اما پس از معامله شرم‌آور، از فرط ضعف و افلاس، دم از قدرت و «دیپلوماسی عزت» می‌زدند و دژخیم غریب‌آبادی معاون قضاییه جلادان، تصریح کرد که معامله آزادسازی دژخیم در ازای دو گروگان، محصول تلاش مشترک قوه قضاییه جلادان و وزارت اطلاعات آخوندها و هم‌چنین وزارت‌خارجه و شورای عالی امنیت آنها در جلسات مختلف همراه با فعال کردن ظرفیتهای مختلف بوده است.
این «محصول مشترک» اما، آن‌قدر شرم‌آور و ننگین بود که نخست‌وزیر سوئد هم نتوانست از آن دفاع کند. او در حالی‌که از صعوبت طرف حساب شدن با رژیمی مثل حکومت آخوندها و سختی گفتگو بر سر آزاد کردن یک جنایتکار محکوم شده به حبس ابد شکوه می‌کرد، گفت: رژیم ایران از هر دو گروگان به‌عنوان مهره در یک بازی مذاکرات با هدف آزادی حمید نوری از زندان سوئد استفاده کرد.
به نظر می‌رسد که در «بلوغ دیپلماسی» آخوندها، کلمات معنای خود را از دست می‌دهند. ذلت و ضعف و افلاس «دیپلوماسی عزت» نامیده می‌شود و رسوایی جهانی به جرم جنایت علیه بشریت و موج محکومیت به‌خاطر گروگانگیری، که در جریان آزادسازی دژخیم حمید نوری فضای رسانه‌های جهان را پر کرد، اصلاً جایی ندارد.
عفو بین‌الملل در بیانیه‌یی که روز سه‌شنبه ۲۹ خرداد منتشر شد، آزادی دژخیم حمید نوری دادیار پیشین زندان گوهردشت را که با اتهام دست داشتن در اعدام هزاران زندانی سیاسی در ایران در سال ۱۳۶۷ توسط دادگاه عالی سوئد به حبس ابد محکوم شده بود، «ضربه‌ای حیرت‌انگیز» به بازماندگان و بستگان قربانیان توصیف کرد و در ادامه بیانیهٔ خود از همهٔ دولتها خواست تا تمامی مقامات سابق و کنونی جمهوری اسلامی را که در جنایت علیه بشریت و سایر جنایات تحت قوانین بین‌المللی دست داشته‌اند تحت پیگرد قانونی قرار دهند.
اکثریت‌های پارلمانی در کشورهای مختلف با قوی‌ترین کلمات «دیپلماسی گروگانگیری» رژیم را محکوم کردند. اعضای مجلس ملی فرانسه نیز در یک بیانیهٔ تاریخی با ۲۰۰ امضا تصریح کردند که رژیم ایران از دیپلماسی گروگانگیری برای اعمال فشار بر کشورهای غربی و آزادی تروریست‌های رژیم که در اروپا بازداشت شده‌اند استفاده می‌کند.
بله! «عزت» و «اقتدار»، روکشی نخ‌نما برای پوشاندن ضعف و ناتوانی خلیفه درمانده است که پس از هلاکت رئیسی جلاد و در باتلاق شعبده انتخابات می‌خواهد، ننگ و ذلت آدم‌ربایی و گروگانگیری را به‌عنوان قوت نظام به خورد نیروهای وارفته‌اش بدهد.
