راهی که آمدیم سیزدهم

دستگیری محمد حنیف‌نژاد

پس از ضربه‌ٔ ۱۳۵۰ تمامی اعضاء مرکزیت سازمان مجاهدین خلق ایران جز محمد حنیف‌نژاد در زندان بودند.

ساواک از روی دست‌نوشته‌ها و مدارک دریافته بود که نفر اول محمد حنیف‌نژاد است و با تمام توان به‌دنبال دستگیری او بود.

ساواک نهایتاً توانست با زیر نظر گرفتن خانه‌ٔ یکی از پشتیبانان سازمان ارتباطاتی را کشف و سرانجام به خانه‌ٔ محمد حنیف‌ نژاد دست پیدا کند.

دادگاههای نیمه علنی برای مجاهدین

پس از دستگیری محمد حنیف‌نژاد، ساواک همه چیز را تمام شده می‌دید و تصور می‌کرد توانسته است بر سازمان مجاهدین خلق غلبه کرده و کار آن را یک‌سره کند.

اما چیزی نگذشت که ورق برگشت و به زندان افتادن مجاهدین باعث شهرت سازمان مخفی آنها شد و هزاران نفر از جوانان مخالف شاه را به سمت آنها جذب کرد.

این موضوع پس از برگزاری جلسات نیمه علنی دادگاه چند تن از مجاهدین اوج گرفت. تیتر تمامی روزنامه‌ها از حضور یک سازمان مسلمان با مشی مسلحانه خبر ‌داد.

خوشحالی بزرگ برای جوانان مبارز

در آن زمان مبارزه‌ٔ جدی علیه شاه تنها به مارکسیستها تعلق داشت و تنها سازمان انقلابی قوی سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران بود.

این برای جوانان مسلمانی که در عین مخالفت با شاه نمی‌خواستند مارکسیست شوند یک تلخی بسیار بزرگ بود.

اعلام حضور یک سازمان مخفی مسلمان با عقاید مترقی که سال‌ها پیش تأسیس شده است برای قشر مذهبی آن زمان خبری بسیار خوشحال کننده بود.

به این ترتیب درهای بسیاری در زمینه امکانات و پول و … بروی سازمان باز شده و بسیاری از بازاریان، کسبه، اقشار مختلف به سازمان روی آورده و از آن حمایت مادی و معنوی می‌کردند.

خط مشی مجاهدین در زندان شاه

یکی از نکاتی که در جریان به زندان افتادن مرکزیت سازمان و بخش اعظم اعضاء باید به آن اشاره کرد این است که محمد حنیف‌نژاد یک خط مشی مشخص را در زندان پیش برد.

خط مشی او این بود که تمامی اتهامات را مسئولان و اعضاء بالاتر برعهده بگیرند تا جرم اعضاء پایین‌تر سبک شده و بتوانند زودتر آزاد شده و به مبارزه ادامه دهند.

به این ترتیب افرادی چون محمد حنیف‌نژاد، سعید محسن، علی اصغر بدیع زادگان و مسعود رجوی تمامی اتهامات را شخصاً به عهده گرفته و دیگران را بی‌خبر و بی‌اطلاع جلوه می‌داند.

محمد حنیف‌نژاد شخصاً حتی شرکت در عملیات گروگان‌گیری شهرام پهلوی‌نیا را نیز برعهده گرفت در حالی وی در آن مشارکت نداشت.

مسعود رجوی بسیاری از اتهامات تحت مسئولان و هواداران سازمان را برعهده گرفته و آنها را از قید آنها رهاند.این خط مشی در یک مورد حتی به آزادی دو نفر نیز منجر شده و برخی حبس‌های چند ساله گرفتند.