مقدمات آغاز نبرد در آمادگاه و در جبهه جدید
برادر سیاوش تا امروز فصل‌ها و فرازهای بسیاری را از تاریخچهٔ مجاهدین مرور کرده‌ایم. از تأسیس سازمان تا ضربه ۵۰، از انقلاب ضدسلطنتی تا فاز سیاسی، از فاز نظامی تا تشکیل ارتش آزادیبخش، از فروغ جاویدان تا مروارید، از سرنگونی دولت سابق عراق تا پایداری ۱۴سالهٔ پرشکوه برای پیروزی در اشرف و لیبرتی و آخرینش هجرت بزرگ. حالا به فصل جدیدی از رزم مجاهدین رسیده‌ایم. رزم در زمین جدید. در زمین بورژوازی. در آلبانی. برادر سیاوش لطفاً در رابطه با این فصل جدید برایمان مقداری صحبت کنید.
چنان‌چه در گفتارهای قبلی گفتیم ۱۴سال پایداری پرشکوه پیروزی را با چندین کارزار بزرگ در مقابل رژیم و دولت دست‌نشانده‌اش در عراق، با سرفرازی پشت سرگذاشتیم، چون به نیروی خود و اصل «کس‌نخارد پشت من جز ناخن انگشت من» متکی بودیم. و پس از تلاشهای طاقت‌فرسای خواهر مریم در سطح بین‌المللی، توانستیم از عراق تحت سلطه رژیم خارج شویم. با خروج آخرین سری مجاهدین از لیبرتی در شهریور ۱۳۹۵ هجرت بزرگ به پایان خود رسید. ما با این تعهد از عراق هجرت کردیم که درسرزمین جدید، به‌عنوان آمادگاه سرنگونی، جنگ صد برابر علیه دشمن ضدبشری را آغاز کنیم. یعنی از مرحله تدافع در زندان لیبرتی به مرحله تهاجم وارد شویم. طبعاً نسبت به محیط آمادگاه کاملاً بیگانه بودیم لذا ضروری بود که ابتدا آشنایی لازم از محیط جدید پیدا می‌کردیم، قانونمندیهای ضروری برای ادامه مبارزه علیه رژیم در این ظرف جدید را فرا می‌گرفتیم و شرایط را متناسب با نیازهای جنگی خود تغییر می‌دادیم. بنابراین سازمان این موارد را در دستورکار اولیه خود قرار داد.
آموزش ایدئولوژیکی -تشکیلاتی و سیاسی -اجتماعی
فراهم کردن محل مناسب برای استقرار ارتش آزادی
