خلیفهٔ ارتجاع که می‌خواهد زیر دود و دم جنگ‌افروزی مهندسی انتخابات نمایشی خود را هم پیش ببرد، روز پنجشنبه (۶دی) به‌طور خنده‌داری خطاب به جمعی از زنان حکومتی گفت: «درمسأله انتخابات، شما بانوان و خانمهای عزیز می‌توانید نقش ایفا کنید، مهم‌ترین نقش شما در داخل خانه است مادرها می‌توانند نقش ایفا کنند وادار کنند فرزندان را همسر را برای این‌که در زمینه انتخابات فعال باشند». در روضه‌خوانیهای حکومتی ۹ دی نیز آخوند احتشام کاشانی از باند غالب، ضمن اعتراف به رسوایی نمایش انتخابات قبلی، کاسهٔ گدایی رأی را به سمت خودیهای نظام دراز کرد و ملتمسانه گفت: «اگر خدای ناکرده، خدای ناکرده، خدای ناکرده، حوزه و دانشگاه و خواص و جامعه کوتاهی کنند و این دفعه پایین‌تر بیاید کی مسئول است؟». سپس با اشاره به شرایط انفجاری جامعه افزود: «امسال یک صحنه سختی در پیش داریم بارها و بارها به مردم گفتم ولو مطالبه دارید انتقاد دارید، اما خدای ناکرده اگر آمار حضور پایین بیاید ببینید زهرای مرضیه سلام الله علیها خوشحال می‌شود یا دشمنان فاطمه؟» (شبکهٔ حکومتی در قم، ۹دی ۱۴۰۲).
نگرانی از «پائین آمدن آمار حضور» در حالی است که در مهندسی خامنه‌ای، آش خالص‌سازی و حذف کمترین نغمه ناساز آن‌قدر شور شده که یک عضو مجلس ارتجاع می‌گوید: «وقتی کسی نماند، هر عملکردی مثبت است و نقدی بر آن وارد نیست. هر کار اشتباهی هم بکنی می‌گویی بهترین است. هر کسی نقد کند انگ می‌زنند، می‌گویند ضد حاکمیت و ضد منافع نظام حرف می‌زنی» (پزشکیان ـ روزنامه حکومتی همدلی، ۹دی).
در این میان، روزنامهٔ حکومتی آرمان (۱۰دی) آب پاکی را روی دست چاپلوسانی که چشم به «کرم» و «انعطاف» شورای نگهبان دوخته‌اند ریخت و نوشت: «مسأله این نیست که شورای نگهبان منعطف‌تر برخورد کند و مقداری اجازه دهد تا نامزدهای مستقل و افراد تحصیل کرده و با تجربه در انتخابات شرکت کنند. بلکه مسأله اعتمادی است که در میان اقشار و لایه‌های تحصیل‌کرده و در میان جوانان نسبت به فایده داشتن رأی دادن و حضور پای صندوق رأی آسیب دیده است».
آخوند هادی قابل نیز در گفتگو با یک سایت حکومتی، ضمن اذعان به سرشت انقباض و خالص‌سازی در نظام ولایت فقیه و آثار جراحی‌های پی‌درپی در ۴۰سال گذشته گفت: «این شرایطی که جامعه را هی تکه و پاره بکنیم، هی از اول انقلاب ما شروع کردیم خودی و ناخودی، خودی و ناخودی، خودی و ناخودی، هی یکی یکی زدیم، هی زدیم تا رسیدیم به اینجا که الآن دیگر الحمدالله به بحث خالص سازی که رسیده دیگر دارند خودشان خودشان را می‌زنند... حالا رسیده به اینجا که الآن قالیباف را می‌خواهند در همین انتخابات بزنند. حالا شما ببینید چه جنگی بین خود اینها در بگیرد... هی ما زدیم، زدیم، زدیم اینها را تراشیدیم، تهش چی می‌ماند؟ هیچی!» (سایت حکومتی دیدار ـ ۸دی ۱۴۰۲).
پیش از این نیز در جریان یک نمایش تلویزیونی که با هدف دمیدن در تنور انتخابات اجرا شد، محسن هاشمی وحشت دلواپسان از غرق شدن کشتی نظام در توفان قیام را برملا کرد و هشدار داد: «خدا نیاورد آن روزی که مردم قبول کنند که به‌جای این‌که بروند به‌سمت انتخابات بروند به‌سمت هرج و مرج [بخوانید قیام] بروند یک روش غیرمسالمت‌آمیز را انتخاب کنند... اگر خدایی نکرده کشور به‌این ورطه بیفته چقدر خطرناک است برای نظام، برای انقلاب اسلامی، همه ما به‌یک صورتی در یک کشتی هستیم که اگر این اتفاق بیفتد و افراطیها هی کشتی را سوراخ بکنند دیگر ما چند تا دست داریم تا دستمان را بکنیم توی سوراخ‌ها نگذاریم که کشتی غرق بشود».
واقعیت این است که فضیحت پیش‌پرده‌های تبلیغاتی را نبایست به حساب ناشیگری دست‌اندرکاران آن گذاشت، این فضیحتها ناشی از تناقض حل‌نشدنی یک استبداد وحشی قرون‌وسطایی است که در عین‌حال می‌خواهد ژست یک حکومت امروزی را هم بگیرد و نان انتخابات را هم بخورد. در نتیجه هر نمایشی به فضیحتی بیشتر از فضیحت قبلی تبدیل می‌شود و هر نمایش انتخابات، سوخت‌بار بحرانی عمیق‌تر در بالای رژیم و قیامی آتشین‌تر و فراگیرتر در جامعه می‌گردد.
