رعشه‌های ترس از دشمن اصلی نظام در پیکر فرتوت ولایت ارتجاع همراه با نگرانی از این‌که شعبدهٔ انتخابات۱۱ اسفند۴۰۲ به‌فضیحتی بی‌سابقه و بحران در نظام تبدیل شود، سراپای نظام را فراگرفته است. خود خامنه‌ای طی ۵روز دو بار در صحنه ظاهر شد و دربارهٔ سوت و کوری نمایش انتخابات ابراز نگرانی کرد و نسبت به‌پیامدهای آن هشدار داد.
نخست، او خطاب به‌گروهی از نیروهای رژیم با گلایه از باندهای مغلوب که نمایش او را زیر سؤال می‌برند، «اشکال‌تراشی می‌کنند، دلسرد می‌کنند» به‌طور خنده‌داری هشدار داد: «اگر انتخابات در کشور نباشد یا دیکتاتوری است یا هرج و مرج است، ناامنی است؛ آن چیزی که جلو بروز دیکتاتوری را در کشور می‌گیرد، انتخابات است. آن چیزی که جلو هرج و مرج و اغتشاش و ناامنی را می‌گیرد انتخابات است... انتخابات می‌تواند ولی‌فقیه در کشور انتخاب بکند و به‌وجود بیاورد، یعنی اسلامیت را تأمین کند... اگر می‌خواهیم مشکلات برطرف بشود، باید مشارکت را بالا ببریم» (دوم دی).
خلیفهٔ ارتجاع چند روز بعد در حالی که گروهی از زنان وابسته به‌رژیم پای منبرش بودند، باز هم نگرانی‌اش را از سردی تنور انتخابات بروز داد و خطاب به‌آنها گفت: «شما بانوان و خانم‌های عزیز می‌توانید نقش ایفا کنید، مهم‌ترین نقش شما در داخل خانه است. مادرها می‌توانند نقش ایفا کنند، وادار کنند فرزندان را، همسر را! برای این‌که در زمینه انتخابات فعال باشند... در حضور در پای صندوقها، هم در داخل خانه و هم در خارج خانه می‌توانید نقش ایفا کنید».
خامنه‌ای در این دو سخنرانی، هم هشدار داد و هم به‌نیروهای خلص نظام تکلیف کرد و به‌هر حال نشان داد که نگران فرجام نمایش انتخاباتی است که با جنگ افزوزی مشغول مهندسی آن است.
سپس نوبت گماشته‌های ولی‌فقیه بود تا ابراز نگرانی او را تکرار کنند و دلایل آن را بیشتر باز کنند. در میان انبوه آخوندهای ریز و درشت حکومتی که در این باره حرف زده‌اند و رسانه‌های حکومتی که مطلب نوشته‌اند، اظهارات دو آخوند دم‌کلفت حکومتی ـ آخوند احمد خاتمی عضو هیأت‌رئیسه خبرگان دست‌نشاندهٔ خامنه‌ای و احتشام یک آخوند حکومتی دیگر از قم ـ و ابراز نگرانی مشترک آنها از چشم‌انداز نمایش انتخاباتی اسفند، بیشتر از بقیه قابل تأمل است.
آخوند احمد خاتمی طی یک سخنرانی به‌مناسبت ۹دی ـ سالگرد سرکوب قیام دی۹۶ ـ با تازه کردن داغ‌هایی که مجاهدین طی ۴، ۵دهه بر دل نظام گذاشته‌اند، گفت: «ما دو حادثه داریم یکی زمان امام (بود) بچه‌های مردم را فریفتند، مقابل امام قرارشان دادند و دستشان را از امام جدا کردند، به‌دست یک خبیثی گذاشتند که خود مطبوعات غربی گفتند رهبر (مجاهدین)! واقعاً این بدبختی نیست؟».
خرچنگ نظام افزود: «یکی هم حوادث فتنه۸۸ در زمان مقام معظم رهبری بود... زمان امام بعضی‌ها جرأت نمی‌کردند... اما الآن دارد احساس می‌شود کسانی امام را با کمال وقاحت زیر سؤال دارند می‌برند... اینها مطمئناً مقام معظم رهبری را هم زیر سؤال می‌برند؛ مراقب دشمنان با این مشخصه باشید... لبه تیز هجمه‌شان را در اغتشاشات سال گذشته گذاشتند روی مقام معظم رهبری؛ دیدید چه لجن‌پراکنی‌هایی در این دیوارنویسی‌ها کردند».
احمد خاتمی ضمن تکرار روضهٔ ۱۷هزار کشته، علت اصلی هراس خامنه‌ای از سوت و کوری نمایش انتخاباتی را نمایان کرد و هشدار داد: «همانهایی که اغتشاشات را به‌راه انداختند، آنچه را که در اغتشاشات به‌دست نیاوردند، می‌خواهند در انتخابات ۱۱اسفند به‌دست بیاورند! آرزوی این را دارند... که بگویند این نظام، نظام مردمی نیست، رفراندوم است علیه نظام!» (تلویزیون رژیم ـ ۹دی).
آخوند احتشام نیز طی یک سخنرانی با یادآوری داغ شقهٔ مرگباری که مجاهدین به‌یمن خون ۳۰هزار سربه‌دار سال۶۷، بر دل دجال گذاشتند، نامهٔ خمینی به‌قائم‌مقامش منتظری را یادآوری کرده و به‌نقل از آن گفت: «شما می‌خواهید بعد از من انقلاب را از کانال لیبرالها به مجاهدین تحویل بدهید، تا هستم نمی‌گذارم».
آخوند احتشام آنگاه با اشاره به‌قیام‌هایی که هر کدام رژیم را تا لبهٔ پرتگاه سرنگونی پیش راند، افزود: «اگر فتنه۷۸ توسط خواص حوزه و دانشگاه تبیین شده بود و رهبری را تنها نگذاشته بودیم، فتنه۸۸ رقم نمی‌خورد؛ اگر ۸۸ تبیین شده بود، ۹۶ پیش نمی‌آمد؛ اگر ۹۶ تبیین شده بود ۹۸ نمی‌شد؛ اگر آن تبیین شده بود ۴۰۱ نبود. اگر انتخابات مجلس‌مان در دوره قبل ۴۲ و نیم درصد بوده، اگر خدای ناکرده خدای ناکرده خدای ناکرده حوزه و دانشگاه و خواص و جامعه کوتاهی کنند؛ این دفعه پایین‌تر بیاید کی مسئول است؟! الآن یکی از شرایط حساس در سخت‌ترین شرایطی است که دشمن می‌خواهد یک فتنه دیگر برای ما درست کند و حضور را پایین بیاورد» (تلویزیون رژیم ـ ۹دی).
این اعتراف‌ها و تکرار عبارت «خدای ناکرده، خدای ناکرده» همراه با هشدارهای هراسان دربارهٔ خطر مجاهدین و فتنه (بخوانید قیام) نشان می‌دهد که نظام ولایت از خلیفه درمانده تا آخوندهای دم‌کلفت حکومتی، به‌رغم قدرت‌نمایی و جنگ‌افروزی در منطقه، در داخل کشور به‌شدت از قیام و سرنگونی می‌ترسند؛ چرا که به‌چشم می‌بینند از نظر اجتماعی، نارضایتی مردم و شرایط انفجاری به‌مراتب بیشتر شده و از نظر سیاسی، دشمن اصلی نظام از دهه۶۰ و دوران خمینی تا امروز در برابرشان ایستاده است؛ چرا که برآیند قیامهای ۹۶و ۹۸ و به‌ویژه قیامهای سال۴۰۱ اعتلای مقاومت سازمان‌یافته با کانون‌های شورشی و آلترناتیو دموکراتیک با مرزبندی نه شاه نه شیخ بوده است.
زوزه‌های شبانه‌روزی رژیم علیه مجاهدین، نمایش روحوضی محاکمهٔ مجاهدین بعد از ۴دهه اعدام و قتل‌عام بی‌محاکمه و صرف هزینه‌های کلان برای فیلم‌سازی و مستند سازی تلویزیونی علیه مجاهدین نیز، نگرانی از خطر قیام و دشمن اصلی نظام را بازتاب می‌کند.
