تقوا در رمضان
شبهای سرنوشت‌ساز
چرا روزه؟
اجازه بدهید که ماه رمضان را همان طور که قرآن معرفی کرده است به آن بپردازیم:
در قرآن در سوره بقره درباره روزه آمده است:
شهر رمضان الذی اُنزل فیه القرآن هدی للناس، و بینات من الهدی و الفرقان فمن شهد منکم الشهر فلیصمه و من کان مریضاً او علی سفر فعدة‌من ایّام آخر یریدالله بکم الیسر و لایریدُ بکم العسر و لتکملوا العدهٔ و لتکبروا الله علی ما هدیکم و لعلکم تشکرون.
ماه رمضان، ماهی است که در آن قرآن فرود آمد تا هدایتی برای مردم باشد و تابش ها و نشانه‌هایی برای جداسازی و مرزبندی راه از بیراهه باشد و کسی که با این ماه مواجه شود، باید که روزه بگیرد، مگر کسی که بیمار یا در سفر باشد که در این صورت روزهای دیگری را روزه می‌گیرد چرا که. خدا برای شما آسانی و آسایش را خواسته و نه سختی و فشار و ناراحتی را.
این روزها را به‌پایان ببرید و خدای را به آنچه شما را به آن هدایت کرد، بزرگ بدارید. باشد که شکرگزار گردید.
ضرورت شعائر برای هر جمع
یکی از مهمترین اثر آداب و رسومی مانند نماز و روزه این است که انسان را مسئول و جدی می‌کند و از ولنگاری و تن‌دادن و تسلیم شدن به هر مشکل و خواسته‌ای که ستمگران برما تحمیل می‌کنند دور می‌سازد.
اجازه بدید بگویم که هیچ جمعی نمی‌تواند شکل بگیرد مگر این‌که تمامی نفرات آن جمع به یک سری قرار و مدارها و آداب و رسوم‌هایی که جمع قبول دارد عمل کنند.از مدرسه و دانشگاه تا اداره و کارخانه و شرکتها و تا محفلهای کوچک تا احزاب و سازمانها این استثنا ندارد.
رعایت قرار و مدار برای بستن افراد و محدودیتها نیست برای سود بزرگی است که جمع می‌برد و تک تک افراد در آن سهیم هستند.بطوری که پیروزی جمع و موفقیت جمع پیروزی افراد آن جمع است.یک تیم فوتبال که پیروز می‌شود به نفع همه افراد تیم از باز یکن تا زاپاس تا مربی است و شکستش، شکست همه است.
طبعا هر چه جمع فعالتر و تأثیراتش بیشتر باشد مثال مقایسه یک کارخانه کوچک با یک کارخانه عظیم صنعتی....
از آنجا که شعائر در یک مذهب هم آداب و رسوم بزرگترین جمع انسانی در طول تاریخ و در جهان است با این دید به آداب و رسومش توجه کنیم یعنی به‌عنوان عملی که به کل جمع و مذهب و پیروان عظیم آن مربوط می‌شود.
در یک مثال ساده اگر در کشوری آئین نامه رانندگی نباشد ورود ماشین ضررش صد برابر نفعش می‌باشد و باعث کشتن و مجروح و مصدوم کردن مردم می‌شود.
شعائر و آداب و رسوم اعتقادی هم مهمترین مبنایی است که انسان‌ها بتوانند با ایجاد رابطه‌های برادرانه و عادلانه و محبت و دوستی و دور از هر گونه ظلم و ستم زمینه رشد جامعه و انسان‌ها را فراهم کنند.
شعائر در شکلهای مناسب با هدف
شعائر هم‌چون همه آداب و رسوم ها به تناسب نقشی که دارند در شکلهای مناسب و زمان و تکرارشان تضمین وجود جامعه‌ای هستند با عالیترین مناسبات انسانی ضدظلم،ضدستم.جامعه‌ای رها و آزاد.
اما این شعائر و آیینها، بسته به‌هدفی که دارند با خودشان آداب و مراسمی را ایجاد می‌کنند. مثلاً مراسم چهارشنبه‌سوری که آخوندها با آن مخالفند، از سنتهای ایرانی است. مجاهدین و رزمندگان ارتش هم این مراسم را دارند. برای مثال آخوندها در این‌باره گفته بودند مجاهدین آتش‌پرست شده‌اند. اما برای کسی پوشیده نیست که این برای مجاهدین علامتی از جنگ و آتشباران ارتجاع و علامت سرخی مجاهدین و زردی دشمن خلق و میهن ماست. پس هر ملت و مذهبی هدف مورد نظرش را با آیین هایش هم مشخص می‌کند و هم اجرا. چرا این‌کار را می‌کند؟
ملاحظه کنید هدف آیین‌نامه راهنمایی و رانندگی حفظ سلامتی مردم و تضمین رانندگی است.
یعنی می‌توان با فهم شعائر و آداب وسنن متوجه هدف و نتیجه آن می‌شویم.شعائر برای شعائر نیست و هدف فریب و نیرنگ و ریا نیست.
حال با دیدگاه به ضرورت وجود شعائر هم به شکل و آداب و رسوم آن می‌پردازیم و هم مهمتر از آن به هدف از برگزاری آن اشاره می‌کنیم.
ماه رمضان از تأثیرگذارترین آداب و رسوم است.
رها کننده انسان از غرائز مشترک حیوانی است تا بتواند بر پایه ارزشهای انسانی علیه هرنوع ظلم و ستم در جامعه مبارزه کند.
