روز یکشنبه ۱۵آبان، جلسه رسمی مجلس رژیم صحنه وحشت فزاینده حاکمیت آخوندها از خطر قیام و سرنگونی نظام بود. در حالیکه ۲۲۷ عضو مجلس در بیانیه مشترکی نعره‌های سرکوبگرانه و قصاص قیام‌کنندگان سردادند، آخوندی به عربده‌کشی علیه مجاهدین پرداخت و با دستکاری در این شعار قیام‌کنندگان که «از زاهدان تا تهران، جانم فدای ایران»، نعره کشید که «نه آلبانی، نه آلمان، جانم فدای ایران![بخوانید نظام آخوندی]».
وی به‌این ترتیب دو واقعیت را برملا کرد:
اول. ضربه خوردن شدید نظام ولایت فقیه از طنین شعارهای «... جانم فدای ایران» که از قیام۸۸ و دی ۹۶ و آبان۹۸، تا قیام کنونی، به‌صور مختلف توسط قیام‌کنندگان در سراسر ایران سر داده شده که هر کدام بار معنایی خاص خود را دارد. هم‌چون «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران» که صدور ارتجاع و تروریسم رژیم را هدف قرار می‌دهد و اکنون شعارهایی هم‌چون «از کردستان تا تهران، جانم فدای ایران» یا از «زاهدان تا تهران، جانم فدای ایران»، باطل‌السحر ترفندها و توطئه‌های رژیم آخوندی هستند که تنوعات و ملیت‌های مختلف ایرانی را به‌بهانهٔ مذهب و ملیت و با مارک تجزیه‌طلبی سرکوب می‌کند.
دوم. این عربده‌کشی و شعار آن خود نشان داد که - از مجلس آخوندی گرفته تا دیگر نهادهای حاکمیتی- آخوندها منشأ ضربات سنگین دریافتی خود را از شعارهای قیام سراسری تا طرد و تحریم و محکومیت بین‌المللی، مجاهدین می‌دانند.
در این میان اظهارات یکی از مداح ـ شکنجه‌گران رژیم به‌نام «سازور» در تلویزیون رژیم بسیار گویاست. این دژخیم ضمن بیان مطلبی که به‌قول خودش درد، آن آدمهایی مثل او را می‌کشد، گفت: «به یکی از اینهایی که آمده بود کف خیابان گفتم تو از جمهوری اسلامی بیشتر بدت می‌آید یا از منافقین؟ گفت اولاً منافقین نه و مجاهدین بعد هم مگر آنها چه کار کرده‌اند؟» (تلویزیون رژیم ـ ۱۴آبان).
به‌رژیم آخوندی و ایادی‌اش باید «حق» داد که از خوردن چنین تودهنی‌هایی از مردم «در کف خیابان»، از فرط وحشت بمیرند.
آنها در روند پیشروی و رادیکالیزه شدن قیام احساس می‌کنند که ایران و ایرانی با همه تنوعات ملی و مذهبی و مطالبات گوناگونی که دارند، برای سرنگونی آخوندها و نجات میهن اسیر، راه و رسم مجاهدت بی‌سازش و فداکاری و مایه‌گذاری از جان را در پیش گرفته‌اند و ۵۰روز است که به‌رغم تمامی ترفندهای سرکوبگرانه رژیم، مصمم‌اند تا دست در دست هم ایران را از غاصبان عمامه‌دار پس بگیرند و ایرانی دمکراتیک و عاری از شیخ و شاه و تبعیض و ستم بنا کنند.
