پرستاران و کادر درمانی، خط اول مقابله با کرونا در ایران با تحمل سختیها در این شرایط بحرانی از جان و سلامت خود مایه می گذارند.
با وجود این‌که کادر درمانی در بسیاری از کشورهای درگیر بحران کرونا ، مورد توجه ویژه قرار گرفته و حقوق و مزایای شغلی مناسب به آنها تعلق می‌گیرد، اما در رژیم ضدمردمی ولایت فقیه وضعیت پرستاران و سایر کادر درمانی بیمارستان فاجعه‌بار است.
در آذربایجان غربی مسعود مجرد عضو هیأت مدیره نظام پرستاری ارومیه-سلماس۲۰فروردین۹۹ در گفتگو با خبرگزاری ایلنا گفت: «پرستاران بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی ارومیه ۱۲ ماه کارانه از سال ۹۸ طلب دارند و هم‌چنین ۴ماه اضافه‌کاری از ما‌ههای آذر، دی، بهمن و اسفند ۹۸ باقی مانده که هنوز پرداخت نشده است».
روزنامه اعتماد۲۵ فروردین۹۹ از قول رئیس سازمان نظام پرستاری نوشت: «کارانه و اضافه‌کاری پرستاران ما به‌طور میانگین ۱۲ ماه عقب‌افتاده است».
پیش از این نیز دبیرکل ارگان حکومتی خانه پرستار در گفتگو با روزنامه رسالت۱۰ اسفند۹۸ اذعان کرد «پرستاران در حال حاضر در بین کارکنان دولت؛ پایین‌ترین حقوق را دریافت می‌کنند. حتی از معلمها هم پایین‌تر حقوق می‌گیرند».
وضعیت معیشتی پرستاران و حقوق ناچیز آنها آن‌چنان فاجعه‌بار است که موضوع ستم مضاعف پرستاران به مجلس ارتجاع کشیده شد، و روز ۳ اردیبهشت ۹۹ مهدی فرشادان عضو مجلس ارتجاع از سنندج گفت: «در مقابل آن همه جان‌فشانی پرستاران و دلسوزی کادر درمانی باید به مشوق‌های ناچیز و ناامید کننده دولت روحانی تأسف خورد».
قربانی کردن پرستاران در کرونای ولایت
موضوع ستم رژیم بر پرستاران صرفاً به پرداخت نکردن حقوق و مزایای آنها ختم نمی‌شود،
بسیاری از پرستارانی که در جدال با ویروس کرونا جان سالم به‌در بردند، در کرونای ولایت اسیر اخراج و بیکاری شدند.
در همین رابطه سایت خبرآنلاین ۱۸ اردیبهشت ۹۹ در مطلبی با عنوان «تعدیل پرستاران در بخش خصوصی» نوشت: «در این ماه‌هایی که سایه سیاه کرونا روی تمام اهالی زمین افتاد، کادر درمان؛ که جانشان را کف دست گرفتند و ساعت‌های طاقت‌فرسا در بیمارستانها و در کنار بیماران ماندند و به مداوا مشغول شدند؛ اما با وجود این‌که در این شرایط توقع می‌رفت برخورد با پرستاران جور دیگری باشد، از چند روز گذشته خبرهایی از تعدیل پرستاران در بیمارستانهای خصوصی شنیده می‌شود. شاید کسی فکر نمی‌کرد که موج مشکلات اقتصادی ناشی از کرونا، پرستاران را هم با خود ببرد».
بله! در این شرایط سخت و بحرانی، بسیاری از بیمارستانهایی که در تیول عوامل رژیم هستند به بهانه «تعدیل نیرو» درصددند تا بسیاری از پرستاران را اخراج کنند، این در حالی است که کشور با کمبود شدید پرستار مواجه است.
در زمینه نیاز مراکز درمانی به استخدام پرستار خبرگزاری مهر به‌نقل از دبیرکل خانه پرستار نوشت: «اگر بخواهیم به حداقل استانداردهای جهانی برسیم، باید ۲۹۰ هزار پرستار استخدام شوند و به چرخه نظام پرستاری وارد شوند».(خبرگزاری مهر ۵مرداد ۹۸)
اما روحانی شیاد برای رفع و رجوع ستم بر پرستاران از جمله لاپوشانی اخراج آنها، در ادامه دروغ بافی‌هایش مدعی حل مسأله کمبود پرستار شد: «با آماده کردن ۱۰ هزار پرستار جدید این مسأله را هم حل کردیم».(خبرگزاری ایرنا ۷ فروردین ۹۹)
در رابطه با اخراج پرستاران روزنامه همشهری ۱۷ اردیبهشت ۹۹ نوشت: «بحث بر سر تعدیل پرستاران اوج گرفته است؛ تا جایی که تعدادی از پرستاران شاغل در بیمارستانهای خصوصی شغلشان را از دست داده یا در آستانه بیکاری هستند. یک ماه پیش مدیرعامل یکی از بیمارستانهای تهران از تعدیل نیروی ۵۰درصدی پرستاران خبر داد؛ درست زمانی که بیمارستانهای دولتی درگیر پاندمی کرونا بودند».
پیش از این نیز روزنامه ابتکار۱۹ فروردین ۹۹ در مورد «ورشکستگی بیمارستانها در اوج مبارزه با کرونا» و اخراج پرستاران و کادر درمانی بیمارستانها نوشت: «یک ویدئو سراسر فضای مجازی را پر کرد. ویدئویی که در آن خلیل علیزاده، رئیس بیمارستان آتیه تهران خبر از تعدیل ۵۰ درصد کادر بیمارستان داد؛ به عبارتی ۶۰۰ نفر از ۱۲۰۰ کادر درمان.
دکتر علیزاده خطاب به پرسنل این بیمارستان گفت: «ما دیگر قادر به تأمین زندگی شما به همین مقدار اندک نیستیم...چون نمی‌توانستیم به همه هزار و ۲۰۰ نفر حقوق و مزایای کامل بدهیم، پس مجبور شدیم با ۵۰ درصد از نیروها یا به‌صورت موقت یا دائم لغو قرارداد کنیم و ۵۰درصد بقیه کادر را نگه‌داریم».
اخراج پرستاران به بهانه تعدیل نیرو در شرایطی انجام می‌شود که تمام کشور در آتش ویروس مرگبار کرونا می‌سوزد و مردم بیش از هر زمان به تلاش و عاطفه و تجربه و دانش پرستاران نیازمندند. این نیازمندی پس از سیاست مرگ آفرین بازگشایی مشاغل و فرستادن مردم به قربانگاه مضاعف گشته و قربانی کردن سربازان خط مقدم نبرد پای مصالح و امنیت نظام هیچ توجیه شرعی و اجتماعی و سیاسی ندارد.
و این در حالی است که پیش از این وزارت بهداشت دولت روحانی برای جبران کمبود پرستار برای مقابله با کرونا، فراخوان جذب پرستاران با قرار دادهای ۸۹ روزه را صادر کرد که در آن قید شده انعقاد قرارداد پاره وقت، هیچ‌گونه تعهد استخدامی برای دانشگاه ایجاد نخواهد کرد.
در مقابل این فراخوان ضدمردمی، خانه پرستار با صدور اطلاعیه‌یی آنرا «استثمار نیروی‌کار» عنوان کرد.
آری، پرستارانی که سال‌ها در زیر خط فقر زندگی کرده‌اند و طی سالهای اخیر در مناطق مختلف کشور به‌خاطر فقر و نداشتن امنیت شغلی اعتراض کرده‌اند، و در چندماه اخیر هم در خط مقدم جبهه مبارزه با کرونا سخت‌ترین شرایط و مشکلات را تحمل کرده‌اند، اکنون در معرض اخراج هستند.
با این وجود شیخ حسن روحانی شیاد ادعا می‌کند: «شما دیدید شرایط ما بهتر شد. تخت بیمارستانی، پزشک، مراقبت و پرستار هست و این خیلی مهم است. در حالی که در کشورهای بزرگ صنعتی پیشرفته حتی پرستار و پزشک آنها با کمبود تجهیزات مواجه است با کمبود تخت و با کمبود تجهیزات حتی پرستار و پزشک آنها با کمبود تجهیزات مواجه است. ما زودتر توانستیم این کمبودها را جبران کنیم و به یک شرایط معمولی‌تر قدم بگذاریم».(سایت روحانی ۹ اردیبهشت ۹۹)
ملاحظه می‌شود که آخوند جنایتکار با این سخنان نمک روی زخم پرستاران و پزشکان فداکار کشور می‌پاشد.
این ادعای روحانی در زمینه بهتر بودن وضعیت در رژیم آخوندی در زمینه داشتن بیمارستان، تعداد پزشک، مراقبت بیشتر و...، در حالی است که نمکی وزیر بهداشت دولتش اعتراف کرد: «تعداد تخت بیمارستانی در ایران به ازای هر هزار نفر جمعیت، ۱.۶ است در حالی که این شاخص در فرانسه ۷.۷ و در بدترین شرایط در کشورهای اروپایی ۵ تا ۷برابر ما تخت بیمارستانی و ۳ تا ۴ برابر ما پرستار و نیروی کمکی به ازای هر تخت بیمارستانی دارند اما آنچه به کمک ما آمد، اجرای این طرح بود».(خبرگزاری فارس ۱۱ اردیبهشت ۹۹)
وقتی در شرایط عادی چنین کمبودهای در بیمارستانها و سیستم درمان کشور وجود دارد، قطعاً در هنگامه بحران کرونا وضعیت به‌مراتب بدتر است.
ستم بر پرستاران آن‌هم در بحبوحه بحران کرونا در حالی است که حرفه پرستاری به‌دلیل حضور در محیط‌های بیماری زا، کار جسمانی مستمر و سنگین و شیفتهای شبانه از مشاغل سخت محسوب می گردد.
با این وجود نظام منحوس آخوندی به جای توجه به این قشر محروم و زحتمکش، آنها را در معرض فشارهای بیشتری از جمله اخراج از کار قرار داده است.
وزارت بهداشت هم مانند سایر نهادهای حکومتی، دستگاهش بر روی چپاول و فشار بر پرستاران سوار است، پرستارانی که قریب به ۹۰درصد آنها زیر خط فقر قرار دارند.
البته پیش از بحران کرونا نیز فشار معیشتی، جسمی و روحی بر پرستاران زیاد و طاقت‌فرسا بود، طوری که این امر و هم‌چنین استخدام نکردن بسیاری از فارغ‌التحصیلان رشته پرستاری، باعث مهاجرت آنها و فرار از جهنم حاکمیت آخوندی بود.
قطعا فشار کنونی بر پرستاران تحت عنوان «تعدیل پرستاران»، باعث افزایش بیش از پیش مهاجرت آنها می‌شود امری که به زیان مردم و سلامت آنها و به زیان بهداشت و سلامت کشور است.
