تهاجم و انفجار در حوزهٔ بسیج ۱۱۳سپاه پاسداران در کرج توسط قهرمانان کانانونهای شورشی که با درود به كارگران ستمديده فولاد در اهواز صورت گرفت، سیلی دیگری بر بناگوش ستمگران و غارتگران سپاه پاسداران بود.
درود بر کانون‌های شورشی و پشتیبانی دلیرانه آنها از زحمتکشان به ستوه آمده که در برابر ستمگری و استثمار حکومت فاسد و تبهکار آخوندها به‌پاخاسته‌اند.
و درود بر کارگران فولاد که در خروش اعتراضی خود فریاد می‌زدند «ما کارگران فولاد علیه ظلم و بیداد می‌جنگیم می‌جنگیم». کارگران زحمتکش وقتی که با یورش حراست ستمگران مواجه شدند، فریادهای «بی شرف، بی‌شرف» سردادند و با مزدوران درگیر شدند.
ظلم و بیداد آخوندی آن‌قدر آشکار است که روزنامهٔ حکومتی شرق روز یکشنبه (۹دی) ضمن اعتراف به ابعاد آن و با ابراز نگرانی از این‌که «کارگران می‌گویند تا زمان تحقق مطالباتشان به اعتصاب ادامه می‌دهند»، می‌نویسد: «اعتراضات کارگران گروه ملی صنعتی فولاد حالا به هفته دوم رسیده است. اعتراضاتی که چهارشنبه ۲۹ آذر با تجمع گروهی از کارگران در داخل شرکت به عدم اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل شروع شده بود، درپی تعلیق و ممنوع‌الورودی ۲۱ نفر از کارگران در روز شنبه دوم دیماه شدت گرفت و در طول هفته گذشته به خارج از محدوده شرکت گسترش یافت. در این مدت کارگران درهای شرکت را بستند، دست از کار کشیدند و پنج خط تولید کارخانه نیز متوقف شد».
این رسانهٔ حکومتی در ادامهٔ مقاله که با عنوان «گروه ملی فولاد اهواز روی موج مطالبات» منتشر شد، می‌نویسد: «معترضان که تعدادشان در این تجمعات، بیش از یک‌هزار نفر برآورد شده، روزانه فاصله یک کیلومتری شرکت (در جاده اهواز- خرمشهر) تا میدان بقایی را راهپیمایی کردند. کارگران مطالباتشان را در این اعتراضات، رفع ممنوعیت ورود همکارانشان به شرکت، اجرای فوری و کامل طرح طبقه‌بندی مشاغل، همسان‌سازی دستمزدها... اعلام کرده‌اند».
در همین روز (۹دی) کارگران گروه ملی صنعتی فولاد اهواز با ادامهٔ مسدود کردن و کنترل تمامی درهای ورود و خروج شرکت با شعار «کارگر می‌میرد، ذلت نمی‌پذیرد» علیهٔ مافیای حکومتی فولاد که نان را از سفرهٔ کارگران غارت می‌کنند ایستادند.
یک کارشناس اقتصادی رژیم با اشاره به چپاول سازمان‌یافته و سودهای نجومی مافیای دولتی فولاد گفت: «تمام فولاد سازی ایران را یا دولت یا دستگاههای شبه‌دولتی و نهادها اداره می‌کنند تمام اغلب پتروشیمی‌ها را اونها اداره می‌کنند این‌که شما بگویید ایران یک الیگارشی مالی فاسد دارد من هم قبول دارم ولی آقا اینها بخشی از حکومت هستند بگذار شفاف بگویم همه بفهمند اینها بخشی از حاکمیت هستند».
یک کارشناس دیگر حکومتی نیز در حالی که معتقد است گرانی، فقر و خصوصی‌سازی عامل قیام و اعتراضات سراسری بوده است، می‌گوید: «۸۰ درصد صادرات غیرنفتی دولت همین فولاد و معادن و پتروشیمی است. دلار را گران می‌کنند محصولشان را به دلار به ما می‌فروشند. هزینه مردم دلاری، درآمدشان ریالی است... یک عده سود می‌کنند یک عده بدبخت می‌شوند. ما را خام‌فروش کرده‌اند» (روزنامهٔ حکومتی اعتماد ـ ۱۱دی).
اما پاسخ شایسته به این ظلم و بیداد را کانون‌های قهرمان شورشی با حمایت آتشین از کارگران قهرمان فولاد دادند. انفجار حوزه‌های بسیج و سپاه پاسداران و تهاجم شورشگران به سایر مقرها و مراکز سرکوب و جنایت غارتگران حاکم، راهگشا و راهنمای زحمتکشان به ستوه آمده در برابر رژیم ستمگر و جنایتکار آخوندهاست که هیچ زبانی جز زبان قهر و قدرت نمی‌شناسد؛ رژیمی که سرمایه‌های ملی ایران و دسترنج غارت شدهٔ محرومان را به کیسه آقا زاده‌ها و بنیادهای ولایت فقیه می‌ریزد یا برای حفظ نظام صرف جنگ‌افروزی در منطقه می‌کند. اما هرگز به مطالبات برحق کارگران و رنجبران پاسخ نداده و ضمن تشدید فشار و استثمار، جواب اعتراض و اعتصاب آنها را با دستگیری و شلاق یا با یورش حراست و پاسداران سرکوبگر و تا دندان مسلح می‌دهد.
