«سیاست اروپا در قبال ایران» موضوع یکی از کنفرانس‌هایی بود که در ادامهٔ کهکشان مقاومت و اجلاس جهانی ایران آزاد ـ ۱۴۰۲، روز جمعه ۹تیر با مدیریت دکتر حنیفه خیری در پاریس برگزار شد.
در این کنفرانس «سیاست اروپا در قبال ایران» مورد بحث، نقد و بررسی شخصیت‌های سیاسی قرار گرفت و سخنرانان ضمن تشریح آثار مخرب سیاست مماشات اروپا در قبال دیکتاتوری تروریستی آخوندی، راه‌کار مناسب و سیاست اصولی در قبال ایران را بررسی کردند.
باب بلکمن نمایندهٔ پارلمان انگلستان ضمن برشمردن نتایج هولناک این سیاست در اروپا گفت: «محصول سیاست مماشات این است که رژیم ایران برنامه موشکی و اتمی خود را توسعه داده است. نباید هیچ توافق اتمی با این رژیم بست. این اشتباه است. ما باید به‌مردم شجاع ایران نگاه کنیم که چگونه در برابر دیکتاتوری، جسورانه ایستاده‌اند. ما باید این مردم شجاع را تشویق کنیم. آنها هر روز تحت فشار هستند ».
پتر آلتمایر ـ رئیس دفتر صدراعظم آنگلا مرکل (۲۰۱۸) و وزیر اقتصاد و انرژی آلمان (۲۰۲۱) ضمن اذعان به‌شکست این سیاست و آثار منفی آن گفت:
«اگر این رژیم به‌تسلیحات هسته‌یی دست پیدا کند، هیچکس در جهان امنیت نخواهد داشت».
وی با اشاره به‌ضعف تاریخی سیاست اروپا در قبال ایران گفت: «اروپاییها در قبال رژیم ایران ضعیف عمل می‌کنند. اگر چیزی قرار است تغییر کند، باید تغییر سیاست در قبال اپوزیسیون دموکراتیک باشد».
دکتر آلخو ویدال کوادراس رئیس کمیتهٴ بین‌المللی در جستجوی عدالت که ده سال نایب‌رئیس پارلمان اروپا بوده است، مماشات و مذاکره با رژیم آخوندی را بزدلانه و حاکی از فقدان صلاحیت دولتمردان دانست و تأکید کرد این سیاست به سود فاشیسم دینی و سرکوب قیام مردم عمل می‌کند. وی گفت: «مذاکره و مماشات با رژیم ایران بیراهه است. دولتهای عضو اتحادیه اروپا نه تنها بزدلند بلکه ذیصلاح هم نیستند. مثلا وقتی قیامی در ایران رخ داد و رژیم از نظر داخلی ضعیف شده بود و در آستانه شکست بود... دولتهای غربی هیچ کاری نکردند البته مبارزهٔ قهرمانانهٔ مردم ایران تداوم پیدا کرد».
اودرونیوس آژوبالیس وزیر خارجهٔ لیتوانی (۲۰۱۲) که هم‌اکنون عضو کمیتهٴ خارجی پارلمان لیتوانی است، سیاست مماشات را نوعی سوداگری و تجارت با خون و حقوق‌بشر توصیف کرد و گفت: «من به‌اروپا می‌گویم اروپای حریص، چون تجارت در بسیاری از مواقع بر حقوق‌بشر پیشی می‌گیرد».
سخنرانان ضمن تأکید بر اهمیت انسجام و قاطعیت سیاست اروپا در قبال ایران، توهمات پوچ نسبت به هر نوع تغییر از درون رژیم را عامل انحراف و مماشات با استبداد مذهبی توصیف کردند.
در همین رابطه کیمو ساسی وزیر تجارت خارجی فنلاند (۲۰۰۳) گفت: «ما در اروپا باید یک سیاست منسجم و قاطع داشته باشیم. اگر امیدی برای تغییر در ایران وجود داشته باشد در درون رژیم نیست. راه‌حل درست تغییر این رژیم است و با ادامه این رژیم، هیچ چیز در ایران تغییر نمی‌کند. این مردم ایران هستند که تغییر را ایجاد می‌کنند».
در این کنفرانس برنامهٔ ۱۰ماده‌یی خانم مریم رجوی به‌عنوان تنها مسیری که می‌تواند موجب انسجام و اتحاد برای رسیدن به‌صلح و امنیت جهانی شود مورد توجه و تأکید سخنرانان قرار گرفت.
رئیس دفتر صدراعظم پیشین آلمان با اشاره به‌طرح ۱۰ماده‌ای خانم مریم رجوی به‌عنوان مبنای اتحاد و تنها برنامه عملی برای ایران گفت: «برنامه ۱۰ماده‌یی خانم مریم رجوی، تنها یک بیانیهٔ ساده نیست. این یک سند تاریخی است. این خلاصه ارزشهای جهانشمول بشریت است. من به‌عنوان یک حقوقدان با سابقه باید بگویم از زمان انقلاب کبیر فرانسه تاکنون هرگز برنامه‌یی دقیق‌تر و جامع‌تر از آنچه که خانم مریم رجوی ارائه داده‌اند، ندیده‌ام. پس بیایید همه بر مبنای این برنامه با هم متحد شویم. مسأله این نیست که ما بخواهیم در کنار یک سازمان قرار بگیریم، بلکه موضوع مهم این است که ما برنامه‌یی داریم که می‌تواند همه را متحد کند».
