شعبده‌ای به اسم «حداقل دستمزد»!
همه ساله نیمه اول اردیبهشت اکثر رخدادها تحت‌الشعاع یک مناسبت قرار می‌گیرد مناسبتی به اسم روز جهانی کارگر!
ما هم به همین مناسبت گزارش ویژه این هفته را اختصاص دادیم به مقوله‌ای که مستقیماً مربوط به کارگران است، یعنی به مسأله‌یی به اسم «حداقل دستمزد»!
در واقع می‌خواهیم در این برنامه نگاهی داشته باشیم به مشکلی به اسم حداقل دستمزد کارگران.
می‌خواهیم ببینیم اساساً این مقوله حداقل دستمزد یعنی چه؟
و اصلاً این داستان حداقل دستمزد از کجا سر و کله‌اش در قوانین مربوط به دستمزد و قوانین کارگری پیدا شد؟
و اجازه بدهید یک پله بیشتر به عمق برویم و ببینیم همین بحث حداقل دستمزد اصلاً چه پایه حقوقی‌ای دارد؟
اول اجازه بدهید ببینیم این داستان یعنی ماجرای حداقل دستمزد، سابقه‌اش برمی‌گردد به اوج دوران تمدن بردهداری، که در واقع حمورابی حاکم معروف بابل برای دوام و بقای نظام بردهداری کهن یک سری قوانین تنظیم کرد و از جمله در همان قوانینش که خیلی هم معروف بود و هست یعنی قوانین حمورابی درباره حداقل دستمزد برداشت و اینطوری نوشت: باید زندگی بردگان طوری تأمین بشود که زنده بمانند و بتوانند کارهای محوله را انجام بدهند! از جمله در همان قوانین حمورابی نوشت فرضا به یک برده که چوپانی گله گوسفندان برده‌دار را به عهده دارد باید سالانه ۸رأس گوسفند بدن که بتواند زنده بماند و کار کند!
این حداقل‌ها را در دوران فئودالی و ارباب و رعیتی هم فئودال‌ها ناگزیر شدن رعایت کنند یعنی گفتند هر رعیتی می‌تواند در روز دو سه ساعتی هم برای خودش کار کند و چند تا گوسفند و مرغ و خروس هم برای خودش داشته باشد. اگر چه که خودش و تمام اعضای خانواده‌اش در مالکیت مالک قرار دارند (این البته بیشتر مربوط بود به دوره سرواژی) و نمی‌توانستند روی زمین یک خان یا فئودال دیگری کار کند یعنی رعیت با زمین خرید و فروش می‌شد! اما با این‌همه توی همان دستگاه بهش این‌قدر اجازه دادند که بتواند یه بخور و نمیری هم برای خودش در بیاورد که بتواند برای اربابش کار کند.
این قضیه در واقع مربوط به زمانی بود که آدم‌ها تحت مالکیت برده‌دار و بعداً هم تحت مالکیت ارباب بودن. به‌ویژه در مراحل اولیه فئودالیسم که حلقه واسط بین دوره بردهداری و فئودالیسم بود یعنی دوره «سرواژی»... . .
