موقعیت سرنوشت‌ساز کنونی و سرمایه ایران برای سرنگونی
باید پرسید: صورت مسأله کنونی بین مردم و مقاومت ایران از یک‌طرف و حاکمیت ولایت فقیه از طرف دیگر چیست؟ پاسخ به این پرسش را ضرورت موقعیت کنونی ایجاب می‌کند.
رخدادی که آغازگر رقم زدن یک مسیر جدید با مشعل آرمان آزادی تاکنون گردیده است. از این روی باید برای رقم زدن و آفریدن افق‌های نو، به پرسش‌های زیر پاسخ دهیم:
از کجا آمده‌ایم؟ به کجا می‌رویم؟
مقاومت ما و مردم‌مان چه دارند؟
حاکمیت آخوندی چه دارد؟
صورت مسألهٔ کنونی چیست؟ اصلی‌ترین محورهای شناخت این صورت مسأله، کدام عوامل هستند؟
آلترناتیو واقعی نظام ولایت فقیه چه ویژه‌گی‌هایی باید داشته باشد؟
آلترناتیوهای مجازی چه ویژه‌گی‌هایی دارند، مطرح کردن و تبلیغ‌شان برای چیست؟
سمت و سوی تحولات شتابان منطقه و جهان نسبت به میهنمان، آدرس چه برآیندی را می‌دهند؟
و در کانون این تحولات، وظیفهٔ کنونی ما چیست؟
ابتدا به سؤال برخی از شما جوانان یعنی از کجا آمده‌ایم؟ پاسخ می‌دهیم لطفاً توجه کنید:
آمدن به نقطهٔ کنونی در سال ۱۳۹۸محصول یک سفر تاریخی پر فراز و نشیب و شکوهمندانه به جانب آزادی بوده است. ما از مشروطیت تا الآن در قفای آزادی راه آمده‌ایم. آرزو و رؤیایی ۱۱۳ساله برای وصال به محبوبمان را داریم. این سفر را کاروانهایی از مردم ایران طی ۴۰سال طی طریق کرده و ادامه داده‌اند. این کاروان توشه‌ای رنگارنگ از تنوعات فکری، عقیدتی، فرهنگی و اجتماعی را در خود داشته و در زیر رایت آرمان آزادی و با آرزوی وصال آن به موقعیت کنونی رسیده است. این، چکیده‌ای از یک سفرنامهٔ بلند مردم ایران است که هیچ سطری از آن خالی از نبردی همه‌جانبه با انواع سلاطین و دیکتاتورها و در صدرشان دیکتاتوری ولایت فقیهی نبوده است. جزئیات این سفرِ اشک و لبخند در خاطرات و ضمیر همهٔ مردم ایران نقش بسته و میلیون‌ها صفحه از تاریخ این چهار دهه را بر لوح تاریخ هزاران ساله ایران‌زمین نگاشته است.
- سؤال بعدی این است که: می‌خواهیم به کجا می‌رویم؟ در پاسخ باید گفت:
هیچ ایرانیِ درگیر با ساده‌ترین مسائل معیشتی و نیز پیچیده‌ترین وجوه سیاسی نیست که یقین نداشته باشد به‌دلیل نبود آزادی در ایران، همه‌چیز زندگی و امورات شخصی و کار و بود و نبود مردم و کل جامعه، سیاسی شده است. نتیجهٔ فرایند چنین وضعیتی، لاجرم پاسخ سیاسی دادن به آن است. با این پاسخ اجتناب‌ناپذیر سیاسی است که ما به جانب آینده می‌رویم.
پس تک‌تک ما ایرانیان در پاسخ دادن به این شرایط و تغییر حتمی آن، مسئولیت ملی و میهنی و انسانی داریم. این وظیفه‌ای است که به‌دلیل سلطهٔ یک دیکتاتوری توتالیتاریستی مذهبی، بر شانهٔ ایران و ایرانی قرار گرفته است و تا به آن پاسخ ندهیم، این شرایط تعیین‌تکلیف نخواهد شد.
برای درک بهتر این موضوع به قسمتی از سخنان مسعود رجوی رهبر مقاومت ایرا ن با عنوان - پیروزی محتوم- گوش می‌کنیم....
همراهان رادیو مجاهد -بنابراین ما به جانب تحقق آزادی با سرنگونی تمامیت نظام ولایت فقیه حرکت می‌کنیم. این تنها راه رستگاری و سعادت ملی و تاریخیِ میهن و مردم ما است. تمام راههای نصیحت‌گرایانه، انتظار تحول از درون حکومت، چشم بستن به دیگران و نمونه‌های مشابه طی شده و همگی به بن‌بست و ناکارایی رسیده‌اند. راه‌هایی و سیاست‌هایی که از اساس به‌دلیل نشناختن ماهیت ضدبشری نظام ولایت فقیهی، اشتباه محض بوده و هزینه‌های نجومی و انرژی‌های کلان از جیب و جان ملت ایران به سرقت برده‌اند.
یادآوری تاریخی می‌شود که تمام راههای مسالمت‌آمیز، صلح‌جویانه، خیرخواهانه، نصیحت‌گرانه با هدف و نیت رسیدن به جامعه ی آزاد و دموکراتیک ـ حتی با پذیرفتن حداقل‌های آزادی و فعالیت نسبیِ صنفی و فرهنگی ـ از ۲۳بهمن ۵۷تا ۳۰خرداد ۶۰با خمینی طی طریق شد؛ ولی پاسخی جز چماقداری، کتاب‌سوزانی، دستگیری، زندان، کشتار علنی بیش از ۷۰نفر از مجاهدین در شهر و روستا، بستن روزنامه و نشریه، حذف از انتخابات قانونی و از این نمونه‌ها نداشت و همهٔ راه‌ها به بن‌بست با خمینی رسید. در حالی که در همان تقریباً ۳۰ماه، خمینی بهترین فرصتها را برای مانور اصلاحات، ترمیم و پیش گرفتن اتحاد ملی داشت.
بنابراین بنا به چنین پیشینه و راه طی شده در ۴۰سال گذشته، برای مردم ایران و پیشتازانشان در مقاومت بزرگ سازمان‌یافته در کسوت شورای ملی مقاومت و مجاهدین خلق ایران، هیچ گزینه‌یی جز سرنگونی تمامیت نظام آخوندی جواب ندارد. این است مسیر آینده نسل کنونی ایران‌زمین.
