همزمان با بالاگرفتن بحران بر سر طرح «صیانت»(بستن اینترنت) در رژیم، در درون نظام هشدارها نسبت به نقش‌آفرینی دشمن برانداز در فضای مجازی هم بیشتر و جدی‌تر شده است.
تلویزیون رژیم کارشناسان نظام را به‌صحنه می‌آورد تا هشدار دهند «فضای مجازی دارد ما را در خود هضم می‌کند»(معتمدی ۲۹فروردین) و عضو هیأت رئیسهٔ مجلس ارتجاع می‌گوید «فضای مجازی، چالش‌ها و مشکلات امنیتی برای نظام» دارد (رشیدی۲۷فروردین) و خبرگزاری سپاه پاسداران هم پرده‌ها را کنار می‌زند و می‌نویسد: «مجاهدین در صف اول جنگ در فضای مجازی، نقش‌آفرینی می‌کنند» (فارس ۲۸فروردین).
اما مگر خود رژیم به‌ویژه از طریق فضای مجازی، با لشگر سایبری خود و هزینه‌های نجومی، بیشترین شیطان‌سازی را علیه مجاهدین انجام نمی‌دهد؟ پس چه جای نگرانی و هشدار؟
کلید فهم این «چرایی» در درک دقیق از ماهیت تضاد اصلی جامعهٔ امروز ایران است. تضادی که قطبین آن، یک‌سو رژیم، وابستگان و حافظانش است و در سوی دیگر مردم، مجاهدین و مقاومت ایران هستند که برای سرنگونی تمام‌عیار رژیم از هیچ تلاش و اقدامی فروگذار نمی‌کنند. این همان تضادی است که بیش از ۴دهه به‌صورت آنتاگنیستی در صحنهٔ سیاسی-اجتماعی ایران جریان دارد و تا نابودی یک‌طرف به‌دست طرف دیگر، ادامه دارد.
بنابراین نگرانی و هشدارهای نظام نمی‌تواند صرفا از جنس «تبلیغ» و هیاهوهای رایج در فضای مجازی باشد بلکه دقیقاً در صحنهٔ مادی و عمل مشخص نمود پیدا می‌کند. همان جنگی که در کف خیابان، در شهرها و گوشه و کنار ایران، میان دشمن برانداز و نیروهای حافظ رژیم جریان دارد.
در این جنگ حربهٔ اصلی رژیم «تور اختناق» است که با تمام توان و ظرفیت تلاش می‌کند از آن حفاظت کند. تور اختناق به‌مثابه شیشهٔ عمر رژیم است که با رعب‌آفرینی از طریق اعدام، زندان، شکنجه، تجاوز و هر اقدام دیگر سرکوبگرانه حفظ می‌شود. هدف مرعوب کردن و زمین‌گیر کردن جامعه‌یی عاصی است که رژیم می‌داند اگر برخیزد، چنان توفان و آتشی برپا می‌کند که تمامیت نظام را نابود خواهد کرد. به‌ویژه که رژیم فوران این خشم آتشین را در قیام‌هایی مانند آبان ۹۸ دیده است. بنابراین خامنه‌ای از طریق سپاه، مانند تخم چشم از شیشهٔ عمر خود، یعنی «طلسم اختناق» حفاظت می‌کند.
در سوی دیگر استراتژی دشمن برانداز نظام، دقیقاً پاره کردن همین تور اختناق است که اگر پاره شود، آن سیل بنیان‌کن به‌راه می‌افتد و آن توفان آتشین از بطن جامعه‌یی عاصی فوران خواهد کرد. سلسله عملیات اختناق‌شکن روزانهٔ کانون‌های شورشی و آتش زدن مراکز سپاه، بسیج و سایر ارگان‌های حکومتی، سوزاندن بنرها و نمادهای حاکمیتی و تصاویر خمینی، خامنه‌ای و دیگر سران رژیم هم‌چنین پخش پیاپی شعارهای «مرگ بر خامنه‌ای»، «درود بر رجوی» و... در شهرها و مراکز مختلف آن هم در ابعاد گسترده و روزانه در همین راستاست. اقداماتی که فضای رعب را از جامعه زدوده، روحیه رزمندگی، شورشگری، حرکت و قیام را به آن تزریق می‌کند.
بی‌جهت نیست که خبرگزاری سپاه ضمن یادآوری این‌که «مجاهدین ۱۷هزار نفر از» عناصر نظام را کشته‌اند، با سوزش می‌نویسد: «مجاهدین مصداق کامل دشمنی با نظام می‌باشند!»(۲۸فروردین ۱۴۰۱).
