خامنه‌ای روز جمعه دوم خرداد به‌مناسبت روز قدس یک پیام تلویزیونی فرستاد و به‌این ترتیب سعی کرد خلأ ناشی از برگزار نشدن راهپیمایی هر ساله را با لفاظی و دجالگری پر کند.
خلیفهٔ ارتجاع در این سخنرانی به‌بحرانهای گریبانگیر رژیم هیچ اشاره‌یی ننمود و در عوض سعی کرد با دجالبازی و گرفتن ژست قیم فلسطین و قیم منطقه، بحرانهای خردکننده‌اش را تحت‌الشعاع قرار دهد.
ادامهٔ خط خنجر و خیانت
ولی‌فقیه ارتجاع به‌رغم به‌سینه زدن دجالگرانهٔ سنگ فلسطین، اما بار دیگر دشمنی خود با فلسطین و آرمان فلسطین را آشکار کرد؛ به‌خصوص آنجا که با طعنه زدن رذیلانه به‌رهبر تاریخی جنبش فلسطین، یاسر عرفات فقید گفت: «نشان دادن شاخهٔ زیتون در مجمع عمومی سازمان ملل، نتیجه‌یی جز قرارداد خسارت‌بار «اُسلو» نداشت و سرانجام هم به‌سرنوشت عبرت‌انگیز یاسر عرفات منتهی شد».
خلیفهٔ ارتجاع با ایفای نقش دایهٔ مهربانتر از مادر، هم‌چنان خط خیانت و خنجر و تفرقه‌اندازی در صفوف جنبش فلسطین را دنبال کرد. وی در حالی که تنها مشکل جنبش فلسطین را کمبود سلاح عنوان می‌کرد، گفت که به‌منظور ارسال بیش‌از‌پیش تسلیحات از کیسه مردم محروم ایران برای گروه‌های دست نشاندهٔ خود امثال حزب‌الشیطان لبنان «برنامه‌ریزی» کرده است. این در حالی است که میلیونها ایرانی به‌معنی واقعی کلمه نان شب ندارند و به‌اعتراف آخوند روحانی، بیش از ۶۰درصد مردم زیر خط فقرند و نیازمند دریافت کمکهای دولتی برای ادامهٔ زندگی هستند؛ همان مردمی که همصدا با مردم فلسطین و سایر خلقهای منطقه از عراق و سوریه تا لبنان و یمن، خواستار قطع دخالت‌های جنگ‌افروزانه و صدور تروریسم رژیم آخوندی هستند و در هزاران حرکت اعتراضی از جمله در قیامهای دیماه۹۶ و آبان۹۸، فریاد زده‌اند: «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران».
ادامهٔ خط جنگ‌افروزی و صدور تروریسم
خلیفهٔ پلید ارتجاع در رابطه با منطقه نیز، با فرافکنی و نعل وارونه، همهٔ جنایات خودش و رژیمش در عراق و سوریه را به‌پای دیگران گذاشت. پدرخواندهٔ داعش که خون بیش از ۵۰۰هزار تن از مردم سوریه را بر دستان خود دارد با وقاحتی حیرت‌انگیز طلبکار همین خونها هم شد و با ریختن اشک تمساح برای هزاران قربانی جنگهایی که خود او اولین باعث و بانی آنها بوده، گفت: «هیچ کس نپرسیده و نمی‌پرسد قاتل و مسئول صدها هزار شهید و اسیر و مفقود در کشورهایی که آمریکا و اروپا در آن آتش جنگ را روشن کرده‌اند کیست؟».
این دجالبازی خامنه‌ای و نعل وارو زدنها، روی دیگر سکهٔ سیاست انقباضی است که او با شاخص «دولت جوان و حزب‌اللهی» در داخل کشور پیش گرفته است. بی‌سبب نبود هم‌چنان که در بحث دولت حزب‌اللهی، با آه و افسوس از قاسم سلیمانی دژخیم به‌عنوان یک الگو یاد کرد، اینجا نیز بار دیگر داغ هلاکت او را تازه کرد. واقعیت این است که با هلاکت قاسم سلیمانی یک ضربه خردکننده و جبران‌ناپذیر بر سیاست جنگ‌افروزانه و صدور تروریسم رژیم وارد آمده و موقعیت آن را در منطقه به‌طور کیفی تضعیف نموده است. از این رو اظهارات خامنه‌ای در نمایش بی‌تماشاچی روز قدس امسال، اگر چه بیانگر آن است که خلیفهٔ ارتجاع از سودای احمقانهٔ بسط ولایت و خلافت خود در سراسر منطقه که آن را عمق استراتژیک خود محسوب می‌کند دست برنداشته، اما توان و دایرهٔ عمل رژیم بر اثر انبوه بحرانهای در هم تنیده شده و فراگیر آن‌که به‌ویژه با قیام دیماه ۹۶ آغاز شد و با هلاکت قاسم سلیمانی به‌اوج رسید، به‌شدت محدود شده است.
سرشت غیرقابل تغییر و منحوس نظام ولایت
اظهارات خامنه‌ای و تأکید او بر ادامهٔ سیاست جنگ‌افروزی و صدور تروریسم به‌رغم آن‌که در نهایت بحران‌زدگی و در حضیض ضعف و ذلت قرار دارد، یک بار دیگر صحت تحلیل مجاهدین و مقاومت ایران دربارهٔ سرشت و ماهیت تغییر ناپذیر نظام قرون‌وسطایی ولایت فقیه را به‌اثبات می‌رساند. شاهد این مدعا، بیانیه سالانهٔ شورای ملی مقاومت در مرداد۱۳۹۷ است که در قسمتی از آن چنین آمده است:
«استبداد مذهبی حاکم بر ایران با دخالت‌های تروریستی در کشورهای خاورمیانه به‌منظور عریض و طویل کردن عمق استراتژیک و امنیت حاکمیت، دولتهای این کشورها را علیه خود متّحد کرده است. حمایت بی‌چون و چرای ولایت خامنه‌ای از دیکتاتوری بشار اسد، حمایت و هدایت جنگ علیه دولت قانونی یمن، خرابکاری در پروسه‌های سیاسی عراق به‌سود مزدوران خود، کارشکنی در پروسه صلح فلسطین با اسرائیل، سازماندهی نیروهای وابسته به‌ولی‌فقیه در آفریقا و... خشم و نفرت توده‌های مردم در کشورهای منطقه را برانگیخته است. با وجود رژیم ولایت فقیه هیچ‌کدام از مشکلات و بحرانهای موجود در منطقه حل نمی‌شود. رژیم ایران نه بخشی از راه‌حل که بخش اصلی بحران است. از این رو ما خواستار خلع ید کامل ولایت فقیه در کشورهای منطقه و به‌ویژه در سوریه و عراق هستیم. پایان سیاست‌های ایران سوز این رژیم البته با براندازی و خلع ید از این رژیم اشغالگر به‌دست توانای ملت ایران خواهد بود».
