شوق طلب
برگزیدگان عاشورا
در این هنگام اوضاع عراق به‌شدت بحرانی بود و مردم از فشار حکام اموی به‌تنگ آمده بودند. عراق در زمان عثمان و هم در زمان معاویه، مرکز عمده جنبش بود. در این زمان، وقتی در عراق شنیدند که حسین بن علی و عبدالله بن زبیر، از بیعت با یزید خودداری کرده و به‌مکه رفته‌اند، در شهر کوفه در خانه سلیمان بن صرد خزاعی گرد آمده و گفتند معاویه ستمکار مرد و یزید شرابخوار به‌جای او نشست. حسین از بیعت او خودداری کرده و به‌مکه رفته است، اکنون نظر چیست؟ سلیمان‌بن صرد از میان جمعیت به‌پاخاست و گفت: «معاویه هلاک شد و حسین‌بن علی از بیعت با یزید امتناع ورزید و به‌مکه رفت. شما که شیعیان او و پدرش هستید، اگر برای نصرت و فداکاری به‌راستی آماده‌اید، او را از تصمیم خود آگاه سازید و به‌سوی خود دعوت نمایید و اگر از پیمان‌شکنی و سستی خود در این راه هراسانید، او را بی‌جهت فریب ندهید…».
وقتی سخنان ابن‌صرد به‌پایان رسید، تمام کسانی که در مجلس حضور داشتند، گفتند همگی برای جهاد و کشته شدن در راه او آماده‌ایم و آنگاه نامه‌یی به‌حضرت نوشتند و خواستار ورود او به‌کوفه شدند. این نامه‌ها را به‌همراه نامه‌های دیگری از این قبیل، به‌وسیله دو تن از افراد برجسته و معتبر که از بزرگان بودند، به‌جانب امام حسین فرستادند. بعد نیز سایر بزرگان کوفه نامه‌های دیگری، هر کدام شامل چندین امضا به‌وسیله شهید قهرمان «قیس‌بن مسهرصیداوی» و ۳نفر دیگر به‌جانب حضرت ارسال شد. بعد از آن هم ۹نفر از سران کوفه نامه‌های دیگری فرستادند، که همگی حاکی از شوق کوفیان به‌همراهی و همگامی با حسین (ع) بود.
نامه‌های بسیاری به‌امام حسین رسید که از جمله یکی از آنها را «هانی بن هانی» و «سعید بن عبدالله»، 2تن از افراد سرشناس و مؤمن کوفه، امضا کرده بودند.
پیش‌آهنگ
امام حسین به کوفیان جواب نوشت و آنگاه «مسلم» را به‌نمایندگی به‌اتفاق «قیس‌بن مسهر الصیداوی» و «عمارة‌بن عبدالله سلولی» و «عبدالرحمن‌بن عبدالله ارحبی» به‌سوی کوفه فرستاد. اینان روز۱۵ماه رمضان از مکه خارج شدند و روز پنجم شوال وارد کوفه گردیدند و به‌خانه یکی از دوستداران امام حسین وارد شدند. مردم چون شنیدند که نماینده حسین‌بن علی وارد کوفه شده، دسته‌دسته به‌حضور مسلم آمده و به‌نام حسین (ع) وارد شدند و بیعت کردند. چندان که می‌گویند تعداد ایشان به هجده هزار نفر می‌رسیده است....
