سایه خورشید سواران- قسمت شانزدهم
سایه خورشید سواران طلب
رنج خود و راحت یاران طلب
گرم شو از مهر و سکین سرد باش
چون مه و خورشید جوان مرد باش
هر کی به نیکی عمل آغاز کرد
نیکی او روی به دو باز کرد
گنبدگردن ز روی قیاس
هست به نیکی و بدی حق شناس
به صحرا شدم عشق باریده بود
و زمین تر شده
چنان که پای به برف فرو شود
به عشق فرو می شد
دید موسی یک شبانی را به راه
کو همی گفت ای خدا و ای اله
تو کجایی تا شوم من چاکرت
چارقت دوزم کنم شانه سرت
ای خدای من فدایت جان من
جمله فرزندان، خان و مان من
دستکت بوسم بمالم پایکت
وقت خواب آید بروبم جایکت
ای فدای تو همه بزهای من
ای به یادت هی هی و هی های من
شبان به همین سان با خدای خود راز و نیاز می کرد حضرت موسی او را به همین حال یافت و گفت:
ای شبان با کی سخن می گویی؟
گفت با آن که ما را آفرید
این زمین و چرخ زو آمد پدید
موسی او را خیر سر خواند و گفت:
گر نبندی زین سخن تو حلق را
آتشی آید بسوزد خلق را
دوستی بی خرد خود دشمنی است
حق تعالی از چنین خدمت غنی است
چوپان دل آزرده شد گفت:
ای موسی ای موسی دهانم دوختی
وز پشیمانی تو جانم سوختی
سپس سر نهاد در بیابان و برفت
پس از رفتن چوپان
وحی آمد سوی موسی از خدا
بنده ما را ز ما کردی جدا
تو برای وصل کردن آمدی
نی برای فصل کردن آمدی
ما برون را ننگریم و قال را
ما درون را بنگریم و حال را
وقتی موسی این عتاب از حق شنید
در بیابان در پی چوپان دوید
او را یافت و به او گفت:
مژده ده که دستوری رسید
هیچ آداب و ترتیبی مجوی
هرچه می خواهد دل تنگت بگو.
احمد جامی می گوید:
نه هر کی از حقیقت سخن گوید حقیقت دارد یا حقیقت داند، همچنان که نه هر که از گنج سخن گوید گنج دارد، یا هرکه از مبارزت سخن گوید مبارز بود اگر هرکه از چیزی سخن گفتی آن چیز بودی، کارها آسان بودی.
مولانا گوید:
در این روزگار کنج خلوت محشرکده شیطان باشد.
شیران را بیم باشد در این زمان از یاران صالح منقطع شدن و به کنج نشستن.
علم بی عمل دیوانگی است و عمل بی علم بیگانگی است.
دیدار به شب دیگر تا کاسه صبر تنگ دل پر نشود.....
