این روزها در ایام سالگرد ربوده شدن انقلاب ضدسلطنتی مردم ایران به دست خمینی ملعون و در جریان نمایشهای حکومتی، قبل از هر چیز کارنامهٔ نظام و دست‌آوردها و چشم‌انداز آن مورد توجه کارگزاران حکومتی است. مثلا روز سیزدهم بهمن آخوند رئیسی با حضور بر سر قبر امام ملعونش مدعی شد، در این «چهل و چند سال» که از حاکمیت آخوندها می‌گذرد «خدمات بسیاری شده، زحمات بسیاری کشیده شده».
واقعیت را همهٔ مردم ایران می‌دانند و در طی این سالیان با شعارهای مرگ بر خمینی، مرگ بر خامنه‌ای و مرگ بر اصل ولایت فقیه نسبت به خدمات مورد ادعای آخوند رئیسی واکنش نشان داده‌اند. اما واقعیت هم بسا بزرگتر، و سهمگین‌تر از این است که در لای زرورق مندرس نمایشهای حکومتی که مردم به آن دههٔ زجر می‌گویند پنهان شود، ضمن این‌که این واقعیت سهمگین در هراس‌انگیزترین کلمات، خودش را به واکنش‌های مقامات و مهره‌ها و رسانه‌های حکومتی تحمیل کرده است.
آخوند رئیسی جلاد در مواجهه با همین واقعیت سهمگین است که فرار به جلو کرده و در مواجهه با واقعیت عریان فقر و تنگدستی مردم هرمزگان، طوری صحبت می‌کند که گویا بالکل از احوال مردم ایران بی‌خبر است. او روز ۲۳دی در شورای حکومتی استان هرمزگان گفت: «این میزان از فقر و بیکاری این قابل توجیه نیست! ببینیم چرا با این میزان از ذخایر این میزان از میادین نفتی و گازی این میزان از ذخایری که در استان وجود دارد اما مردم دارند با فقر زندگی می‌کنند! با مشکل زندگی می‌کنند» (تلویزیون شبکه خبر ۲۳دی۱۴۰۰)
فرار به جلو و فیگور اپوزیسیون گرفتن برای وضع موجود ترفندی است که آخوند ابوترابی فرد هم بر سر قبر خمینی ملعون به کار برد. او هم به‌نحوی صحبت کرد که گویا سال‌ها در مقام نایب‌رئیس مجلس ارتجاع، بودجه‌های نجومی را از جیب مردم به کام رانت‌خواران پاسدار و آخوند و لباس‌شخصی نریخته است و سرکیسهٔ داراییهای مردم ایران را به جیب مزدوران نیابتی نظام در عراق و سوریه و لبنان سرازیر نکرده است.
این آخوند حکومتی در جریان مراسم سالگرد ربوده شدن انقلاب در سر قبر خمینی دجال گفت: «مردم در حوزه معیشت و اقتصاد خانوادگی خود با مشکلات جدی روبه‌رو هستند» (تلویزیون شبکه یک ۱۲بهمن۱۴۰۰).
جالب این جاست که ابوترابی فرد در ادامه پس از این‌که گفت: «رشد اقتصاد کاری نیست که در یک ماه و دو ماه و چند ماه به‌وقوع بپیوندد» یادش از کِشته نظام در طول ۴۲سال حاکمیت ننگینشان افتاد و در وحشت از فرا رسیدن فصل دروی این حاکمیت توسط مردم به کارگزاران حکومتی هشدار داد: «آقایان سیاست‌های روزمره برای گذر از موقعیتها ما را با چالشهای سخت در آینده روبه‌رو می‌کند» (همان).
«چالشهای سخت» هشدار کد شده در مورد تهدید حتمی قیام و سرنگونی است که بسیاری از بوق‌های تبلیغی نظام برای هشیار کردن باندهای غارتگر حاکم صریح‌تر بیان می‌کنند.
روزنامهٔ حکومتی همدلی در روز دهم بهمن در مورد تمرکز فساد و قدرت در رأس نظام اذعان کرد: «واقعیت‌های امروز نشان می‌دهد که پس از ۴۲سال از پیروزی انقلاب، ارکان اجرایی نظام نه‌تنها نتوانسته‌اند بسیاری از آرمانهای انقلاب را تحقق ببخشند بلکه پاره‌ای از اصول آن از جمله آزادی، برابری، نفی فساد در زمینه اقتصادی، سیاسی و اجتماعی نیز از دسترس دورتر شده است و آن‌گونه که صاحب‌نظران جامعه و اقتصاد هشدار می‌دهند، فساد به‌صورت سیستماتیک نهادینه گردیده و علت آن‌هم آن‌گونه که برخی تحلیل‌گران بارها گفته‌اند تمرکز منابع قدرت در برخی نهادهای دور از دسترس نظارت است».
احمدنادری عضو مجلس ارتجاع هم به نظام هشدار داد: «هشدار می‌دهم این رویکردها اگر ادامه پیدا کند، به سمتی خواهیم رفت که سال۱۴۰۱ شاهد شورشهای عظیم اجتماعی باشیم» (روزنامه حکومتی همدلی ۱۱بهمن ۱۴۰۰).
روزنامه حکومتی مستقل روزسیزدهم بهمن در وحشت از حتمیت قیام و سرنگونی با یادآوری «اختلاس‌های بی‌پایان، رانت‌های مختص از ما بهتران، دامادسالاری و انتصابات فامیلی» به نظام هشدار داد: «اوضاع از کنترل دولت خارج خواهد شد... . در جامعه‌یی که فساد در آن نهادینه شده باشد، تکانه‌های جدی حاصل از نارضایتی مردم نامحتمل نخواهد بود».
«تکانه‌های جدی» به نهاد سرکوبگر نظام نیز رسیده است. رسانهٔ حکومتی جوان در روز سیزدهم بهمن به‌مناسبت بررسی سالروز ربودن انقلاب توسط خمینی، یک فقرهٔ از این تکانه‌ها را علنی کرد و نوشت «آفتهایی هم‌چون رانت‌خواری و قبیله سالاری موجب بدبینی بسیاری از افراد به شاکله (نظام) شده‌است». این روزنامه وابسته به سپاه پاسداران وحشت خود از «تکانه‌های جدی» به نظام را، با سوزوگداز از مردم و مقاومت آزادی‌ستانشان تحت عنوان «معاندین» به نمایش گذاشت و «نقش آنان را غیرقابل انکار» توصیف کرد و افزود «فضای فکری جامعه در اختیار معاندین» است.
بدون شک معنی «فضای فکری جامعه در اختیار معاندین» است، برای هرکس مبهم باشد، برای سلسله‌جنبانان نظام ولایت روشن است که منظور، مقاومت آزادی ستان مردم ایران است که در پیوند با شرایط عینی بسیار آماده، زمان زیادی تا نقطهٔ پایان گذاشتن برای نظام ولایت باقی نمی‌گذارند.
