کامیار ایزدپناه، هنرمند و موسیقیدان عضو سازمان مجاهدین خلق ایران و هم‌چنین عضو شورای ملی مقاومت ایران، مهمان این شماره از برنامه‌ٔ کنتراست می‌باشد. بعد از شرح این‌که چگونه موسیقیدان شد و چگونه با مجاهدین آشنا شد.
او در این گفتگو ناگفته‌های بسیاری را با جزئیات بسیار جالب بیان می‌کند. ماجرای پیوستن بانوی آواز ایران، مرضیه به مجاهدین نیز مورد بحث قرار می‌گیرد.
ترانه نگاه کن کاری از کامیار
کامیار ایزدپناه سازنده‌ٔ یکی از ترانه‌های معروف سازمان مجاهدین خلق ایران به نام «نگاه کن» می‌باشد که آنرا در دهه‌ی۶۰بر روی شعر زیبای فروغ فرخزاد ساخت. این اثر به یکی از خاطره‌انگیزترین ترانه‌ها برای اعضا و هواداران سازمان مجاهدین تبدیل شده و کماکان زمزمه و بازاجرا می‌شود.
در پایان رسالت هنر و هنرمند را از دیدگاه کامیار ایزدپناه می‌شنویم و مثالی جالب تاریخ موسیقی ایران.
فراگیری موسیقی در خانواده‌ای هنردوست
در این گفتگو از زبان کامیار ایزدپناه می‌شنویم که چگونه دوران کودکی و نوجوانی خود را در خانواده‌ای هنردوست گذراند و به یک موسیقیدان تبدیل شد.
پدر دوستدار فرهنگ و موسیقی
پدر او شخصی فرهنگ‌دوست و چهره‌ای سرشناس در استان لرستان بود چرا که تحقیقات بسیار ارزنده‌ای حول آثار باستانی، فرهنگ و هنر مردم لرستان به‌عمل آورده بود. به گفته‌ٔ فرزندش، در همان زمان سلطنت پهلوی حتی، مورد کینه و نفرت آخوندهای واپسگرا قرار داشت.
پدر مشوق موسیقی
کامیار ایزدپناه در دوران کودکی و در همین محیط و ملاء فرهنگی و هنری، تلاش می‌کرد از انواع سازهای سنتی و محلی که در خانه‌ٔ پدرش بود، ملودی‌هایی که شنیده یا مدنظرش بود را بنوازد.
پدرش که علاقه‌ٔ او به نواختن را دید، او را در کلاس سنتور گذاشت و در سنین نوجوانی موفق شد نوازنده‌ٔ سنتور در ارکستر فرهنگ‌و‌هنر استان لرستان شده، در کنسرت‌های مختلف در سطح استان و کشور شرکت کند.
آشنایی با مجاهدین
کامیار ایزدپناه دانشجوی مهندسی شیمی در آمریکا بود. جایی که در سال ۵۶ ایران را به مقصدش ترک کرده بود. او تا قبل از انقلاب ۵۷فقط نام مجاهدین را شنیده بود.
بازگشت به ایران
بعد از انقلاب اما به ایران برگشت و در فضای باز سیاسی که در ۲سال و نیم اول حاکم بود با مجاهدین از نزدیک‌تر آشنا شد. شرح این آشنایی از زبان او شنیدنی‌ست.
ماجرای پیوستن بانو مرضیه به مقاومت
کامیار ایزدپناه که سال‌ها با زنده‌یاد مرضیه ارتباط کاری و دوستی نزدیک داشت ماجرای پیوستن بانوی آواز ایران به مجاهدین و آشنایی با او را بازگو می‌کند.
مرضیه در پاریس
زنده‌یاد مرضیه، بانوی آواز ایران، سفرهایی برا معالجه به آمریکا داشت و یکبار حین برگشت از آمریکا توقف کوتاهی در پاریس داشت و آنجا بود که از طریق دوستی، خیلی اتفاقی با هنرمندان مقاومت ایران، از جمله کامیار ایزدپناه آشنا می‌شود.
او شرح می‌دهد که چطور در آنتراکت یکی از جلسات تمرین که با زنده‌یاد بانو مرضیه داشتند، مرضیه که می‌خواست بیشتر و بیشتر با مقاومت ایران آشنا شود با دیدن فیلمی از خانم مریم رجوی در سال ۱۳۶۴ خیلی کنجکاو شد.
اولین دیدار بانو مرضیه با خانم مریم رجوی
او اصرار زیادی داشت که قبل از بازگشت به ایران با خانم مریم رجوی دیدار داشته باشد و چنین شد.
ماجرای دیدار بانو مرضیه با خانم مریم رجوی و رفتن به ایران و برگشتن و پیوستن به مقاومت را با جزئیات جالب و ناگفته از کامیار ایزدپناه در این گفتگو می‌شنویم.
کنسرت‌های مرضیه در دهه‌ٔ ۷۰
ده‌ها کنسرت با ارکستر فیلارمونیک و یا ارکستر سازهای ملی ایران در کشورهای اروپایی و آمریکایی که توسط مقاومت ایران برای بانو مرضیه در دهه‌ٔ ۷۰ترتیب داده شده بود و کامیار ایزدپناه از دست‌اندر کارانش بود در ادامه‌ٔ این گفتگو مورد بحث قرار می‌گیرد.
رابطه‌ٔ هنر با سیاست و هنر با تعهد
هنر، هنر در مقاومت و هنرمند متعهد، موضوع دیگری می‌باشد که از کامیار ایزدپناه خواستیم نظر و دیدگاهش را در این‌باره با ما در میان بگذارد. او می‌گوید « هر هنرمندی تعهدی بر دوشش است» و «هنر، یکی از نیازهای فطری انسان است، مثل عشق و دوست داشتن و مهربانی…»
کامیار ایزدپناه در جواب به این سؤال که آیا خوب است هنر را سیاسی کنیم؟ به شکل غیرمنتظره‌ای می‌گوید که نه، هنر را نباید سیاسی کرد و همین موضوع را شرح می‌دهد که رابطه‌ٔ هنر و سیاست چطور باید باشد.
هنر فروشی در حکومت ولایت فقیه
در پایان این گفتگوی جالب و شنیدنی، به موضوع هنرفروشی در حاکمیت ولایت فقیه و این‌که تحت عنوان «جمهوری اسلامی ایران» هر بلایی را سر هنر و هنرمند آورده‌اند پرداخته می‌شود.
کامیار ایزدپناه با یک مثال از تاریخ معاصر ایران، با مقایسه‌ٔ عارف قزوینی و رکن الدین مختاری و سرنوشت هر کدام، این بحث را به پایان می‌برد.
