روز ۲۹ آذر۹۹ آخوند روحانی در جلسهٔ ستاد کرونا گفت: «ما آب و برق و گاز مجانی را مقرر کردیم و این یکی از افتخارات بزرگ» ماست! بعد هم یاد دشمنان نظام افتاد که «من می‌دانم آنها چقدر عصبانی هستند... دیدم که با چه حرص و عصبانیتی می‌گویند که چرا دولت (برق و...) را مجانی کرد؟!».
اما هنوز سه هفته از وعدهٔ «گاز و برق مجانی» نگذشته بود که طی چند روز گذشته «شاهد قطعی برق در ۱۱منطقهٔ پایتخت و بسیاری از استانهای کشور نظیر اصفهان، مرکزی، اردبیل، گیلان، قم و برخی دیگر از استانها» هستیم (خبرگزاری سپاه پاسداران، موسوم به فارس-۲۳دی) و «گزارشهای متعدد از قطعی برق در نقاط مختلف تهران حکایت دارد» (سایت حکومتی خبر فوری-۲۳دی).
اینگونه روشن شد که وعدهٔ روحانی در ادامهٔ وعده‌های سرخرمن امام دجالش (خمینی) بود که ۴۱سال پیش می‌گفت: «آب و برق را مجانی می‌کنیم!» (کیهان-۸ اسفند۱۳۵۸) و نتیجهٔ این وعده این شد که هر سال «شاهد افزایش چند برابری قیمت برق هستیم و تنها در سال۹۸ برق برای مردم ۶۰درصد گران‌تر شد!» (حاجی دلیگانی-عضو مجلس ارتجاع-شهریور۹۹).
اکنون علاوه بر گرانی کمرشکن برق، «شاهد خاموشی‌های گسترده هستیم» (سایت خبر فوری-۲۴دی) و رژیم رسماً اعلام کرد: «خاموشی‌های برنامه‌ریزی شده تا روزانه دو ساعت در بخش‌های مختلف استان تهران، از جمله بخش خانگی اعمال خواهد شد» (تلویزیون رژیم-۲۳دی)؛ و «از این پس خاموشی شبانه معابر را تکرار می‌کنیم» (سخنگوی شرکت برق رژیم-۲۳دی).
علت قطع برق چیست؟
پس از چند روز که از قطعی پیاپی برق در بسیاری از استانها و کلان شهرهای ایران می‌گذرد، نه‌تنها علت مشخصی برای این بحران بیان نمی‌شود، بلکه هر مهره‌ای از رژیم هم دلیل خود را برای این قطعی دارد.
یکی می‌گوید علت «بیشتر شدن استحمام و باز گذاشتن پنجره‌ها» توسط مردم است! (عباسی-رئیس کمیسیون انرژی مجلس ارتجاع-۲۴دی)؛ دیگری مدعی می‌شود: «به‌دلیل افزایش مصرف گاز و برق (توسط مردم)، محدودیتها در تأمین سوخت نیروگاهها به‌وجود آمده» که این محدودیتها باعث قطعی برق شده است (سخنگوی صنعت برق رژیم-۲۳دی) و بی‌درنگ آن یکی مچش را می‌گیرد که «آخر چطور دومین کشور صادر کنندهٔ گاز جهان، باید کمبود گاز داشته باشد؟» (شاکری-عضو مجلس ارتجاع-۲۴دی) و سخنگوی شرکت گاز رژیم هم می‌گوید: «قطع برق به‌دلیل کمبود یا قطعی گاز صحت ندارد» و پرده‌ها را کمی کنار می‌زند که «قطعی گاز نیروگاههای برق، ناشی از مسائل دیگر است!» (۲۳دی). البته این مقام حکومتی راز مگوی «مسائل دیگر» را فاش نمی‌کند، اما سخنگوی وزارت برق کشور همسایه، عراق، فاش می‌کند: «ما در راستای رفع نیازهای گازی عراق، فقط از رژیم ایران پیشنهاد وارد کردن گاز دریافت کردیم!» (۲۱دی).
مازوت برای مردم ایران، گاز برای کشورهای همسایه
بدین‌ترتیب روشن می‌شود علت نه کمبود گاز، آن هم در کشوری که ذخایر کشف‌شدهٔ گاز آن تا امروز «۳۳تریلیون و ۲۰۰میلیارد متر مکعب» است و ۱۷و۲دهم درصد کل گاز جهان را داراست (گزارش بریتیش پترولیوم-دسامبر ۲۰۱۷) و از نظر حجم ذخایر گازی، بعد از روسیه مقام دوم جهان را دارد؛ بلکه علت صادر کردن گاز به پنج کشور دیگر است (تنها روزانه ۲۵میلیون متر‌مکعب گاز به عراق) که رژیم با پول آن بخشی از هزینه‌های تروریسم، حزب‌الشیطان، حوثی‌ها، حشدالشعبی، دستگاههای سرکوب داخل کشور و جیب‌های گشاد بیت خامنه‌ای را پر می‌کند.
از سوی دیگر به جای گاز به نیروگاههای برق داخل کشور سوخت مازوت می‌دهد و وقیحانه هم می‌گوید: «سوزاندن مازوت چیز بدی هم نیست!» (عباسی-رئیس کمیسیون انرژی مجلس ارتجاع-۲۴دی)؛ و آن یکی هم سلامت مردم و نفس آنها را گروگان می‌گیرد که «خاموشی (قطع برق) بهتر از مازوت‌سوزی است» (کلانتری-رئیس سازمان محیط‌زیست رژیم-۲۲دی)، همان مازوتی که این روزها روشن شده توسط مافیای حکومتی به‌علت پایین بودن هزینه، به جای گاز راهی نیروگاهها می‌شود تا این مافیا، گاز بیشتری به خارج صادر کند و سود بیشتری به جیب بزند. اقدامی که «حلق و ریهٔ مردم را پر از آلودگی کرده» و «۳۳هزار مرگ و میر در سال و تولدهای نارس نوزادان و سینه‌های خس خسی میانسالان و سرفه‌های کش‌دار سالمندان» حاصل آن است (روزنامهٔ حکومتی جوان-۲۴دی).
آری، اکنون مردم ایران در بحبوحه‌ٔ بحران مرگبار کرونا، آلودگی هوا، گرانی‌های لجام‌گسیخته و قیمت «سرسام‌آور تخم‌مرغ و روغن» (صباغیان، عضو مجلس ارتجاع-۲۴دی) باید با قطع پیاپی و طولانی برق هم روبه‌رو شوند که «خسارات زیادی به صنوف و مردم وارد کرده است» (امامی راد-عضو مجلس ارتجاع-۲۴دی)؛ و وقتی هم به این قطع برق اعتراض می‌کنند، کارگزاران رژیم وقیحانه به آنها پاسخ می‌دهند «مگر در زمان جنگ هم روزانه قطع برق نداشتیم؟!» (کلانتری-۲۲دی).
اینگونه رژیم آخوندی در کنار حق حاکمیت، حق زندگی با کرامت، حق آزادی، حق هوای پاک، حق رفاه و آسایش؛ اکنون حق داشتن برق را هم از مردم ایران دریغ کرده تا پول آن را خرج بقای حاکمیت خود کند. اما این غارتگریها تیغ دو لب است و از روزی باید ترسید که در پی این چپاولگریها «صبر انقلابی مردم، به خشم انقلابی آنها تبدیل شود!» (سعیدی-عضو مجلس ارتجاع-۲۴دی).
