امسال سازمان پرافتخار مجاهدین خلق وارد ۵۵سالگی خود شده است. عمر سیاسی و تشکیلاتی، آن هم در شرایطی که با وجود سرکوبهای سنگین دیکتاتوریهای شاه و خمینی رودررو بوده‌اند، و ایستادند و از بین نرفته‌اند. و طولانی‌ترین حضور سیاسی، اجتماعی و تشکیلاتی را داشته و دارند.
بی‌شک بیش از همه ایرانیان آزاده، حاکمیتها و دولتها و دستگاههای عریض و طویل شاه و خمینی می‌دانند که چه بلاهایی بر سر مجاهدین آورده‌اند، زندان و کشتار چیزی که درباره هیچ گروه و سازمانی وجود نداشته، اما به‌رغم این، پا بر جا ایستاده و راهش را ادامه می‌دهد.
طبعا این سؤال به ذهن می‌زند، چرا این سازمان در تمام ابتلائات موفق بیرون آمده است؟ آیا استوره‌ای در کاراست؟ آیا اعضا یا رهبران آن، دارای ویژگیهای خاصی علاوه بر انسانهای معمول در ایران بوده‌اند؟ پاسخ روشن است، خیر هرگز استوره‌ای در کار نبوده و نه در اشتراکات انسانی‌شان با دیگر انسان‌ها تفاوت دارند و نه استوره‌های جدا از مردمشان هستند!
واقعیت این است که در این۵۵سال، اعضا و رهبران مجاهدین، انتخاب کرده‌اند در برابر شاه و خمینی مقاومت و پایداری کنند آن هم با از دست دادن زیبایهای زندگی، خانواده و جان و همه چیزشان، ولی هرگز تسلیم نشدند!....
