خامنه‌ای روز شنبه گذشته، در شصت و پنجمین روز قیام در صحنه ظاهر شد و گفت: ”اغتشاشات“ و ”بساط شرارت“ جمع خواهد شد.
مهره‌ها و گماشتگان او چنین وانمود می‌کردند که اگر قیام بیش از دو ماه ادامه داشته، به‌خاطر مماشات و مدارای نظام بوده و حالا دیگر خلیفهٔ ارتجاع تصمیم گرفته است بساط قیام را جمع کند.
اما ببینیم نتیجهٔ وعدهٔ جمع کردن «بساط» چه بود؟ در این ۳روز چه گذشت؟ آیا قیام آن‌طور که خامنه‌ای گفته بود جمع شد یا حتی فروکش کرد، یا باز هم غرید و خروشید و شعله کشید؟
در همان روز شنبه، بیلان کمی قیام از این قرار بود: ۳۰شهر (از جمله در تهران، در ۱۰محله) و ۲۰دانشگاه، قیام‌کنندگان با خشم و خروش و آتش به‌میدان آمدند و با شعار «مرگ بر خامنه‌ای» و «این ماه، ماه خونه، سیدعلی سرنگونه!» جوابی فراموش نشدنی به‌او دادند. علاوه بر آن، ۱۱بازار در شهرهای مختلف کشور نیز در حال اعتصاب بودند.
روز بعد (یکشنبه) جواب مردم آتشین‌تر بود، تا آنجا که رژیم ناچار شد در مهاباد زرهی و سلاح سنگین وارد صحنه کند و به‌این ترتیب ترس و درماندگی خود از گسترش قیام را به‌نمایش گذاشت.
روز بعد (دوشنبه) دامنه آتش قیام گسترده‌تر و شدت آن بیشتر شد؛ از جوانرود و مهاباد و پیرانشهر تا کرمانشاه و بوشهر و مرودشت و تهران، مردم در همه جا با شعارهای کوبنده، پوزهٔ خلیفهٔ ارتجاع را به‌خاک ذلت مالیدند و اثبات کردند که:
آن کسی که تصمیم می‌گیرد، «بساط»ی جمع شود، دیکتاتور مفلوک و واماندهٔ ارتجاع نیست، بلکه قیام‌آفرینان و شورشگران دلاوری هستند که عزم کرده‌اند بساط دیکتاتوری و ارتجاع را جمع کنند.
جالب توجه این‌که حرف خامنه‌ای در دستگاه تبلیغاتی رژیم نیز انعکاس درخوری نیافت؛ ظاهراً پس از تودهنی محکمی که قیام‌آفرینان در همان روز اول به‌ولی‌فقیه مفلوک زدند، پروپاگاندچی‌های ولایت به‌این نتیجه رسیدند که این افتضاح را باد نزنند تا آنجا که روزنامهٔ جوان ارگان سپاه پاسداران، روز بعد (۲۹آبان) نوشت: «آقایان مسئول؛ بی‌عملی ناشی از گیجی از تصمیم از سر انفعال و مماشات هم بدتر است».
خطاب روزنامهٔ پاسداران به‌کیست؟ به‌خود خامنه‌ای یا به‌مقامات نظام که با حرف خامنه‌ای هم‌چنان گیج و گنگ‌اند و قادر به‌تصمیم‌گیری نیستند.
آنچه رژیم را این‌چنین میخکوب کرده، عزم و رزمندگی قیام‌آفرینان است که نه تنها مرعوب الدرم بلدرم‌های خلیفهٔ ارتجاع و ایادی او نمی‌شوند، بلکه از آن پیام ضعف و درماندگی می‌گیرند و بر تهاجم خود به‌رژیم در حال سقوط می‌افزایند.
برق این عزم آن‌چنان درخشان و خیره‌کننده است که روزنامهٔ فرانسوی لوموند (۲۸آبان) نیز در سرمقالهٔ خود نوشت: «هیچ مرد و زن ایرانی در این‌که رژیم تمام تلاش خود را برای درهم شکستن صدای مخالف به‌کار می‌بندد، تردید ندارد. اما تاکتیک ارعاب دیگر مؤثر نیست، موج کنونی خشم عمومی، بسیار قدرتمندتر از ترس آنها شده است».
به‌این ترتیب هم‌چنان که خانم مریم رجوی رئیس‌جمهور برگزیدهٔ مقاومت بیان کرد: «با پیروزی انقلاب دمکراتیک و جارو شدن بساط حاکمیت آخوندها و استقرار دموکراسی و حاکمیت مردم، بساط ۴دهه شرارت و جنایت فاشیسم دینی برای همیشه جمع خواهد شد».
