در برنامه‌یی که امروز نخستین قسمت آن را می‌شنوید، برای آشنایی بیشتر با مقاومت ایران و رئیس‌جمهور برگزیده آن مصاحبه‌یی با خانم صدیقه شاهرخی داریم که امروز نخستین قسمت آن را می‌شنوید. با تشکر از شما به برنامه ما خوش آمدید.
تقریباً همه ایرانیان عبارت «رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت ایران» به گوش‌شان خورده، یعنی عنوانی که به خانم مریم رجوی داده می‌شود. سؤال این است که رئیس‌جمهور منتخب یا برگزیده یعنی چه؟ مگر می‌شود بدون برگزاری یک رفراندم سراسری یک رئیس‌جمهور انتخاب کرد؟
جواب: وقتی می‌گوییم رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت یا منتخب شورای ملی مقاومت روشنه که حرفمان این است که این رئیس‌جمهور توسط شورای ملی مقاومت ایران انتخاب شده و نه از طریق رأی‌گیری از کل مردم ایران.
اگر چه شنوندگان رادیو مجاهد با شورای ملی مقاومت آشنا هستند اما اجازه بدهید یک توضیح مختصر در مورد روند شکل‌گیری شورا و ترکیب آن بدهم تا ببینیم که این شورای ملی مقاومت که رئیس‌جمهور انتخاب کرده چه ارگانی است؟
در ۳۰تیر سال۱۳۶۰که مصادف با سالروز قیام مردم ایران در حمایت از دکتر محمد مصدق، شورای ملی مقاومت تأسیس شد.، برادر مجاهد مسعود رجوی تشکیل شورای ملی مقاومت به‌عنوان ائتلاف همه نیروهای دموکراتیک مخالف رژیم ولایت فقیه را اعلام کردند. این ائتلاف هم برای پیشبرد سرنگونی استبداد مذهبی بود و هم برای استقرار دموکراسی در ایران. بفاصله ۱۰روز پس از اعلام این ائتلاف، مسعود رجوی طی پروازی بزرگ از پایگاه یکم شکاری تهران به مقصد پاریس، تشکیل شورای ملی مقاومت را به اطلاع جهانیان رساند. برنامه و اساسنامه شورا و دولت موقت و نیز آیین‌نامه داخلی شورا و وظایف دولت موقت را در نیمه دوم سال ۶۰تصویب و منتشر شد.
بر اساس اسناد شورای ملی مقاومت، دولت موقتی که بعد از سرنگونی رژیم آخوندی تشکیل می‌شود، موظف است حداکثر ۶ماه پس از سرنگونی حاکمیت آخوندی یک انتخابات سراسری برای تشکیل مجلس مؤسسان و قانونگذاری ملی برگزار نماید. با تشکیل این مجلس وظیفه شورای ملی مقاومت به پایان می‌رسه و دولت موقت نیز استعفای خود را به مجلس مؤسسان تقدیم می‌کند. از این نقطه به بعد مجلس مؤسسان وظیفه تدوین قانون اساسی جمهوری جدید و تعیین دولت جدید و قانونگذاری برای اداره امور کشور تا قبل از تصویب قانون اساسی جدید را برعهده دارد. دوره مجلس مؤسسان حداکثر ۲سال است.
شورای ملی مقاومت طرح‌های مختلفی رو برای آینده ایران در جلسات خود تصویب کرده که مهمترین طرح‌های اون
طرح صلح شورای ملی مقاومت
طرح شورای ملی مقاومت ایران برای خودمختاری کردستان ایران
طرح «رابطه دولت موقت جمهوری دموکراتیک اسلامی ایران با دین و مذهب»
طرح شورای ملی مقاومت درباره آزادیها و حقوق زنان
طرح جبهه همبستگی ملی برای سرنگونی استبداد مذهبی
یکی از اقدامات بسیار مهم شورا انتخاب رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت برای دوران انتقال است. این انتخاب در اجلاس رسمی شورا در ۶شهریور سال ۱۳۷۲انجام گرفت. در این جلسه که انشاالله در برنامه‌های بعد مفصل‌تر به آن خواهیم پرداخت، خانم مریم رجوی به‌عنوان رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت با رأی مستقیم کلیه اعضای شورا انتخاب شد. بر اساس مصوبه اجلاس شورا در ۶شهریور ۷۲«دوره ریاست‌جمهوری ایشان، پس از تصویب قانون اساسی جمهوری جدید در مجلس مؤسسان و قانونگذاری ملی و انتخاب رئیس‌جمهوری جدید ایران به پایان می‌رسه.
به عبارت دیگر مقاومت ایران پیشاپیش اعلام کرده است که حداکثر ۶ماه پس از سرنگونی حاکمیت آخوندی یک انتخابات سراسری برای تشکیل مجلس مؤسسان و قانونگذاری ملی برگزار خواهد نمود. مجلس مؤسسان وظیفه تدوین قانون اساسی جمهوری جدید و تعیین دولت جدید و قانونگذاری را برعهده خواهد داشت.
سؤال۲: ممکنه این سؤال مطرح بشه که مگر می‌شود بدون برگزاری یک رفراندم سراسری در ایران یک رئیس‌جمهور انتخاب کرد؟
جواب: ببینید در شرایطی که به‌دلیل وضعیت حاکم بر میهنمان امکان رأی‌گیری از مردم نیست و امکان مراجعه به عموم مردم نیست، شورای ملی مقاومت که تماماً مشروعیت خود را از مقاومت عادلانه مردم ایران علیه رژیم ارتجاعی خمینی به دست آورده، مریم رجوی را به‌عنوان رئیس‌جمهور برای دوران سرنگونی و دوران انتقال انتخاب کرده است. یعنی یک مقاومت خونبار و جانبازی بهترین فرزندان ایران پشتوانه این مشروعیت است. البته هم‌چنان که اشاره کردم و در مصوبات شورا هم آمده این رئیس‌جمهور برای دوران انتقال قدرت به مردم ایران است و پس از سرنگونی خلافت ارتجاع دیگه به مردم ایران مربوط است که چه کسی را می‌خواهند انتخاب کنند و به چه کسی می‌خواهند رأی بدهند. مقاومت ایران نیز پیشاپیش اعلام کرده است که حداکثر ۶ماه پس از سرنگونی حاکمیت آخوندی یک انتخابات سراسری برای تشکیل مجلس مؤسسان و قانونگذاری ملی برگزار خواهد نمود. مجلس مؤسسان وظیفه تدوین قانون اساسی جمهوری جدید و تعیین دولت جدید و قانونگذاری را برعهده خواهد داشت.
در واقع کار اصلی و اساسی این مقاومت این است که امکان انتخاب آزاد برای همه آحاد مردم ایران صرف‌نظر از اعتقاد، مذهب، جنسیت و نژاد را فراهم کند.
سؤال ۳: اینجا ممکن است یک سؤال پیش بیاید. آیا پارلمان مقاومت به جای مردم رئیس‌جمهور انتخاب نکرده است؟
مبنای مشروعیت یک رئیس‌جمهور آرای مردم است. البته وقتی صحبت از آرای مردم می‌کنیم همان‌طور که پیش‌تر گفتیم منظور آرایی است که در جریان یک انتخاب آزاد و دموکراتیک به صندوق ریخته شده باشد؛ منظور شبه انتخابات و خیمه‌شب‌بازی لو رفته و سوخته آخوندی نیست که در آن به نام انتخابات، استبداد مذهبی یک مهره سرسپار و گوش به‌فرمان را از صندوق بیرون می‌کشد. پس قبل از هر چیز لازمه برگزاری یک انتخابات آزاد در ایران، سرنگونی دیو مهیب استبداد دینی، یعنی اولین و آخرین راهبند آزادی و دموکراسی است.
شورای ملی مقاومت، تا زمانی که شرایط چنین انتخاباتی فراهم بشه، نقش پارلمان در تبعید و رئیس‌جمهور منتخب آن، به‌عنوان رئیس‌جمهور فعالیت‌های این مقاومت را در برابر حاکمیت ولایت فقیه سمت و سو داده و نمایندگی خواهند کرد. از این‌رو مشروعیت آلترناتیو این مقاومت و رئیس‌جمهور منتخب آن ناشی از مقاومت تمام‌عیار و یک کارزار نفس‌گیر، ممتد و ۴۰ساله در مقابل فاشیسمی است که از روز اول با دجالگری و عوام‌فریبی خود را به تاریخ معاصر ایران تحمیل کرد. آنها صدای سرکوب‌شده ملتی را نمایندگی می‌کنند که نخستین خواسته‌اش دستیابی به آزادی است.
سؤال۴: راستی! چه ضرورتی دارد پیش از سرنگونی استبداد دینی، رئیس‌جمهور انتخاب شود
جواب: اصلی‌ترین دلیل تجربه انقلابهای دیگر است. بسیاری از انقلابها از جمله انقلاب ضدسلطنتی در سال ۵۷، به‌علت نبود یک رهبری شایسته، کارآمد و حامل ارزش‌های دموکراتیک و مردمی به شکست کشیده شدند.. در آن موقع هیچ‌کس در این ضرورت تردید نداشت که استبداد شاهنشاهی باید سرنگون می‌شد و کشور ما با یک انقلاب دموکراتیک مسیر خود را به سمت آزادی، عدالت، برابری، ترقی و شکوفایی باز می‌کرد. به عبارت دیگر اشکال به این برنمی‌گشت که چرا در سال ۵۷در ایران انقلاب شد، اشکال در این است که چرا سرنوشت انقلاب به ارتجاع انجامید. تا آنجا که به مردم آگاه ایران برمی‌گردد، در بیش از ۱۰۰سال اخیر به‌خوبی نشان داده‌اند که برای بهروزی و آزادی میهن‌شان حاضر به پرداخت هر بهایی بوده و هستند. آنها با تقدیم عزیزترین‌ها، انقلاب ضدسلطنتی را برپا کردند و شاه را به زیر کشیدند. اساساً انقلاب و دگرگونی را ما مشخص نمی‌کنیم، ضرورت تغییر و دگرگونی برخاسته از قوانین تکامل و دیالکتیک جامعه و تاریخ است. ما باید به این بیاندیشیم که چکار کنیم تا انقلاب همواره به پیش برود، توقف نکند و به قهقرا منجر نشود.
متأسفانه در انقلاب سال ۵۷مردم ایران به‌خوبی می‌دانستند که چه چیزی را می‌خواهند سرنگون کنند ولی به‌دلیل نبود یک رهبری شایسته، خمینی از آن فرصت تاریخی استفاده کرد و انقلاب را دزدید.
خمینی کسی بود که قبل از انقلاب هر چه در مورد برنامه‌های آینده‌اش از او سؤال می‌کردند با دجالگری جوابهای کلی می‌داد یا می‌گفت اینها بعداً باید معلوم شود.
شاید شنیده باشید که در تاریخ ۳بهمن ۵۷یعنی ۱۷روز قبل از سرنگونی شاه در مصاحبه با خبرنگاران که از او سؤال‌های مشخصی در مورد آینده ایران و شکل حکومت می‌کردند، با فریبکاری و شیادی تمام پشت‌هم‌اندازی و کلی‌گویی می‌کرد. به‌عنوان مثال یکی از خبرنگاران از او پرسید: «ممکن است خطوط اصلی این حکومت اسلامی را در زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی بفرمایید»؟
خمینی: «اینها اموری نیست که بتوانم آن را برای شما تشریح کنم...».
خبرنگار که مجاب نشده بود، بگونه‌ای دیگر سؤال خود را مطرح کرد: «منظورم این است که در حکومت اسلامی ملی شدن صنایع قطعی خواهد بود یا هنوز معلوم نیست و آیا ابزار تولید در دست دولت خواهد بود»؟
خمینی: آن هم باید مورد مطالعه قرار گیرد
در مقابل مقاومت ایران نه حالا که از همان ابتدا برنامه‌های خودش رو به‌طور کامل در هر مرحله برای مردم تشریح کرده است.
برگردیم به فاز سیاسی و سال ۵۸که مجاهدین در جریان فعالیت‌های انتخاباتی روشن کردند که چه برنامه‌یی می‌خواهند پیاده کنند. از جمله می‌توان به برنامه ۱۲ماده‌ای مسعود رجوی در مقطع اولین انتخابات ریاست‌جمهوری اشاره کرد. برخی از مواد این برنامه که توسط مسعود رجوی در میتینگ ۱۹دی ۵۸مجاهدین در دانشگاه تهران معرفی شد، عبارت بود از:
۱ـ تشکیل شوراهای مردمی برای اداره امور مختلف سیاسی و اقتصادی(اعم از بخش‌های توزیع و سایر مؤسسات دولتی و خصوصی) کشور مان به‌منظور تأمین حکومت مردم بر مردم
۲ـ تأمین کامل آزادی عقیده و بیان و قلم و مطبوعات و احزاب و کلیه اجتماعات صنفی و سیاسی با هر عقیده و مرام
۳ـ تأمین حقوق ملیت‌ها...
۴ـ تضمین شرایط و حقوق اقتصادی اجتماعی و سیاسی مساوی برای زنان و مردان کشور
۵ـ زمین برای دهقان، کار برای کارگر
۶ـ تضمین کمکهای فنی و مالی به دهقانان به‌منظور ایجاد شرایط لازم برای رشد تولید کشاورزی
۷ـ لغو همه قوانین و مقررات ضدکارگری و تدوین قانون جدید کار با نظر خود کارگران
۸ـ تأمین حق کار، مسکن، معیشت، آموزش و بهداشت برای عموم مردم به‌خصوص کارگران دهقانان پیشه‌وران، اصناف و کارمندان کم‌درآمد
۹ـ مبارزه با هرج و مرج و تأمین آسایش اجتماعی همه مردم
این برنامه‌یی بود که مجاهدین در سال ۵۸اعلام کردند. بعد از سی خرداد سال ۶۰و تشکیل شورای ملی مقاومت در ۳۰تیر همان‌سال، این شورا برنامه دولت موقت آینده رو به‌صورت طرح مفصلی ارائه داد. و سرانجام در سال ۷۲، به جای کلی‌گویی و سیاست دجالگرانه همه با هم و وحدت کلمه خمینی، شورای ملی مقاومت یعنی این پارلمان مشخص کرد که پس از سرنگونی حاکمیت ولایت فقیه چه کسی را برای مقام ریاست‌جمهوری دوران انتقال در نظر گرفته و چرا؟
تا مردم با چشم باز و آگاهی کامل ببینند که چه چیزی را می‌خواهند انتخاب و جایگزین رژیم فعلی بکنند. این نهایت دمکراتیسم و شفافیت این مقاومته و بارها و بارها در مصوباتش تأکید کرده که همه اینها برای مدت شش ماه دوران انتقال است و پس از آن مؤسسان مردم ایران باید برای دولت آینده تصمیم بگیرد.
