گزارش ویژه هفته- شماره ۱۳۶
انتخابات برای چه؟
در این برنامه می‌خواهیم نگاهی کنیم به صحنه سیاسی این روزهای ایران و داستان تکراری نمایشی به اسم انتخابات.
یک طرف صدای تظاهرات بازنشستگان هوشیار، روشن‌بین و قهرمانی ست که بی‌وقفه الآن ماه‌هاست هر هفته تظاهرات می‌کنن و اعصاب رژیم و به‌هم ریختن!
یه طرف دیگه صدای تظاهرات اعتراضی معلماست
یک قدم اونطرف‌تر صدای اعتراض دانش‌آموزاست
اونطرف ترش صدای اعتراضی کارگرها، کشاورزها، پرستارها و حتی دکترهاست که حقیقتاً جونشون به لبشون رسیده و ناگزیر از تظاهرات شدن!
او نهم در شرایطی که رژیم آخوندها تلاش می‌کنه با هزار ترفند و حیله نمایش انتخاباتی خودشو اجرا کنه و اساساً به همین علت تمامی امکانات کشوری و لشگری شو به همین داستان انتخابات اختصاص داده،
بله توی یه همچین شرایطی یه مرتبه می‌آیی بیرون و می‌بینی گروهها و اقشار مختلف مردم بدون توجه به این پوسترهای انتخاباتی و شلوغ بازیهای تبلیغاتی دارن همون شعارهای همیشگی خودشونو میدن و تکرار می‌کنن: مسایل و مشکلات ما در کف خیابون حل میشه!
خب همین نکته رو یه کم اگه موافق باشید بیشتر توضیح بدم
من اگه خیلی خلاصه بخوام بگم ما در جریان نمایش ضدمردمی انتخابات با دو صحنه روبه‌رو هستیم؛
- یک صحنه درون رژیم و ارگانهاش اتفاق می‌افته مثل همین شورای نگهبان و وزارت کشور و اینها یعنی داخل نظام که حقیقتاً یک جنگ بی‌رحمانه بین باندهای رژیم در جریانه و تا مرز حذف فیزیکی همدیگه پیش میرن!
- یک صحنه هم در جامعه و بین مردم و کف خیابونها در جریانه، یعنی همون جایی که مردم پیشاپیش گفتن وارد نمایش رژیم نمیشن! یعنی همون جایی که هر روز اقشار مختلف تظاهرات می‌کنن و میگن که مسأله و مشکلاتشون با حکومت کف خیابون حل میشه. حرفی که نشون میده مردم مطلقاً مطلقا هیچ اعتقادی به اصلاح رژیم و صندوق رأی توی این نظام ندارن و پس از دهه‌ها آزمودن رژیم الآن دیگه به‌خوبی میدونن که تنها راه‌حل مشکلات مردم، سرنگون کردن این حکومته و بس!
خب ببینیم چطوری وضعیت به این نقطه رسید؟......
