هموطنان آگاه و دلاور بلوچ، امروز بار دیگر از زاهدان تا چابهار و از خاش تا ایرانشهر و تفتان به‌پا خاستند و با خروش مرگ بر خامنه‌ای، سیلی سنگین دیگری بر بناگوش خامنه‌ای و سرکردهٔ سپاه او پاسدار سلامی نواختند.
روز جمعهٔ هفتهٔ گذشته (۴آذر) پس از آن‌که سیل جمعیت مردم در زاهدان و دیگر شهرهای بلوچستان به‌حرکت در آمد و خروش «مرگ بر خامنه‌ای» و «امسال سال خونه، سیدعلی سرنگونه» را به‌آسمان رساند، خلیفهٔ ارتجاع که دریافت مأموریت گماشتهٔ عمامه‌دارش (آخوند حاج علی‌اکبری) برای آرام کردن بلوچستان نتیجهٔ معکوس داشته، سراسیمه گماشتهٔ پاگون‌دارش، پاسدار سلامی را، با پیامی دوگانه روانه کرد تا از یک‌سو با وعده «رفاه و آرامش و امنیت» و تملق‌گویی‌های کودک‌فریب و همزمان با چنگ و دندان نشان دادن بچه‌ترسان، به‌خیال خود، هموطنان بلوچ را ساکت و آرام کند؛ اما مردم آگاه و دلاور بلوچستان با یک تودهنی بزرگ، هم به‌خلیفهٔ ارتجاع و هم به‌سردار تهی‌مغزش آنها را بر جای خود میخکوب کردند و پیام دادند:
«برو این دام بر مرغی دگر نه
که عنقا را بلند است آشیانه».
خروش و خیزش امروز هموطنان بلوچ، تأکید مکرری است بر هوشیاری و آگاهی عمیق و نیز استحکام و جنگندگی آنها در میدان مبارزه و انقلاب. خلقی که قدر بهای سنگین و خونینی را که با تقدیم بیش از ۱۳۰شهید در این قیام، پرداخته، خوب می‌داند و حرفش و پیامش با قاتلان حاکم هم‌چون همهٔ مردم ایران این است که «کشته ندادیم که سازش کنیم، رهبر قاتل رو ستایش کنیم».
آنچه به‌خصوص در قیام امروز هموطنان بلوچ بسیار چشمگیر و غرور‌انگیز بود، جلوداری انبوه زنان دلاور بلوچ بود که در صف مقدم تظاهر کنندگان می‌خروشیدند: «چه با حجاب، چه بی‌حجاب، پیش به‌سوی انقلاب». این زنان آگاه با این شعار، ضمن آن‌که به‌گفته خانم مریم رجوی «بر پیشتازی زنان در نبرد با آخوندهای حاکم تأکید کردند» در عین‌حال نشان دادند چقدر خوب دست رژیم دجال آخوندی و متحدانش را خوانده‌اند که می‌خواهند از یک‌سو موضوع این انقلاب عظیم یعنی سرنگونی رژیم و آزادی و حاکمیت مردم را دعوای با حجاب و بی‌حجاب قلمداد کنند و از سوی دیگر، بین مردم تفرقه بیندازند. هم‌چنان که شعار دیگر هموطنان بلوچ، «کرد و بلوچ برادرند، تشنه به‌خون رهبرند» نیز همین مضمون را داشت.
دیکتاتوری آخوندی، امروز هم کوشید با شلیک گلوله‌های جنگی و به‌پرواز درآوردن هلیکوپترها بر فراز تظاهر کنندگان در زاهدان و دیگر شهرهای به‌پاخاسته بلوچستان، آنها را مرعوب کند و از خیابان‌ها به‌خانه‌هایشان برگرداند، اما مردم دلیرانه و مصممانه به‌حرکت و خروش خود ادامه دادند و بار دیگر اثبات کردند مردم بلوچستان نیز هم‌چون مردم سراسر ایران از ترس عبور کرده‌اند و در برابر تهدیدها و چنگ و دندان نشان دادن خلیفهٔ مفلوک ارتجاع و پاسداران جنایتکارش ایستادگی می‌کنند و حاضرند بهای آن راهم بپردازند.
همزمان با بلوچستان خون‌چکان، مردم در چند شهر کشور از جمله در اراک، بندر انزلی، جلفا، ایذه و شاهین‌شهر، در خاکسپاری یا مراسم یادبود شهیدان قیام، از جمله می‌خروشیدند: «می‌جنگیم، می‌میریم، ایرانو پس می‌گیریم».
این پیام مشترک همهٔ مردم ایران از کرد و لر و بلوچ تا ترک و ترکمن و عرب و فارس با هر دین و مذهب و اعتقادی است. خلقی که عزم کرده است با پرداخت هر فدیه و فدایی میهنش را از آخوندهای پلید و پاسداران جنایتکار پس بگیرد.
خلیفهٔ درماندهٔ ارتجاع روز ۵آذر از خواص بی‌خاصیت رژیمش با بلاهت می‌پرسید آیا در ضدتظاهرات ورشکسته و فرمایشی ۱۳آبان «صدای ملت» را شنیدید؟! اکنون این خود اوست که باید بگوید در تودهنی سنگین هموطنان بلوچ و در خیزشها و خروش دیگر هموطنانمان در اراک، بندر انزلی، جلفا، ایذه و شاهین‌شهر، آیا صدای ملت ایران را شنید؟!
