شرایط در همهٔ وجوه اقتصادی اجتماعی و سیاسی چه در عرصهٔ داخلی و چه در صحنهٔ بین‌المللی قویاً و با شتابی فزاینده علیه نظام ولایت در حال حرکت و تغییر است. حتی روحانی که در وارونه جلوه دادن واقعیت‌ها و با سیلی صورت سرخ کردن، وقاحتی بی‌حد و یدی طولا دارد هم اخیراً هر بار که سخن می‌گوید، از «شرایط بسیار سخت» و «سخت‌تر از جنگ» حرف می‌زند و در توجیه خردشدن استخوانهای مردم در زیر فشارهای خردکنندهٔ اقتصادی می‌گوید: «در میدان جنگ البته زخمی شدن و شهادت وجود داشته و ویژگیهای خاص خود را دارد». خفگی و در گل ماندگی اقتصادی دولت روحانی به‌حدی است که اعلام شده است که دیگر دولت و سازمان برنامه و بودجه، بودجهٔ کشور را تنظیم نمی‌کند و برخلاف هر سال لایحهٔ بودجه را به مجلس نمی‌دهد. شرایط اقتصادی را قالیباف در یک عبارت کوتاه خلاصه کرد: «کویر تولید و اقیانوس نقدینگی»!
بحران اقتصادی ـ اجتماعی
به‌لحاظ اجتماعی، فقر، ساختار جامعهٔ ایران را به‌هم زده به این معنی که طبقهٔ متوسط از میان رفته و به زیر خط فقر ریزش کرده و به اعتراف خود روحانی ۶۰میلیون نفر مستحق دریافت یارانه شده‌اند و جامعه در آستانهٔ انفجار قرار دارد. در همین روزها شاهد اعتصاب ادامه‌دار و رو به گسترش کارگران به‌خصوص در صنعت نفت هستیم و رژیم به‌رغم به‌کار گرفتن همهٔ شیوه‌های تهدید و تطمیع قادر به پایان دادن آن نشده است. وحشت رژیم به‌خصوص از این‌جاست که این اعتصاب نه تنها می‌تواند به سایر پالایشگاهها و بخشهای مختلف صنعت نفت، بلکه به سایر بخشهای کارگری و سایر اقشار جامعه هم سرایت کند.
روزنامهٔ حکومتی شرق در همین رابطه هشدار داده است: «هیجده میلیون کارگر باید شنیده شوند. اگر مسئولان صدای اعتراض کارگران را نشنوند یا زلف آن را به خارج و دشمن ببندند، با گسست‌های پرهزینه‌تر مواجه خواهند بود».
بحران درونی
با تشدید بحرانهای فراگیر، بحران درونی رژیم هم تشدید شده و جنگ باندی بالا گرفته است. طرفه آن‌که خامنه‌ای برای مهار اوضاع مسیر انقباض در پیش گرفته و در گام اول کوشید با جاروی باندها و عناصر جناح مغلوب، مجلسی یکدست درست کند، اما همین مجلس یکدست خودش از کانون‌های بحران شده، هم جنگ آن با دولت روحانی بالا گرفته و هم در داخل خودش جنگ و دعوای سختی در جریان است. از جمله پس از رد وزیر پیشنهادی روحانی برای وزارت صمت... مجلس ارتجاع ۶تن از وزرای کابینه روحانی را احضار کرده و صحبت از محاکمهٔ برخی وزیران سابق و لاحق و حتی استیضاح خود روحانی در جریان است.
در داخل مجلس هم دعوا بین میرسلیم و قالیباف بالا گرفته، به‌دنبال اصرار میرسلیم در پیگیری محاکمهٔ قالیباف به‌خاطر فساد و رشوه‌خواری، قالیباف نیز متقابلا از میرسلیم تحت عنوان افترا شکایت کرده است و مدیرکل روابط عمومی مجلس ارتجاع، خطاب به قوه قضاییه نوشته است: «امیدواریم این‌بار تعللی در برخورد قانونی نباشد».
وضعیت لبنان، نمودی از وضعیت بین‌المللی رژیم
در صحنهٔ بین‌المللی تنها کافی است به جریانی که با آن انفجار مهیب در لبنان به‌راه افتاده بنگریم. کمتر کسی تردید دارد که طوفانی که در پی آن انفجار برخاست، در جهت از میان برداشتن سلطهٔ شوم حزب‌الشیطان، نیروی نیابتی اصلی رژیم و نهایتاً خلع ید از رژیم آخوندی در جریان است. افزون بر این، سمت و سوی تحولات عراق و سوریه نیز به‌زیان رژیم در جریان است و تحریم‌های فزاینده آمریکا و اجماعی که در منطقه و جهان در حال شکل‌گیری است، فضای تنفس سیاسی رژیم را هم‌چون دم و بازدم اقتصادی آن هر چه مسدودتر کرده است.
آنچه به این بحرانهای همه‌جانبه ضریب می‌زند، شیوع انفجاری کروناست. رژیم هم‌چنان می‌کوشد از کرونا و فضای اندوه و ناامیدی که به‌خاک ریختن خزان‌وار قربانیان کرونا با خود به‌همراه می‌آورد، در جهت زمین‌گیر کردن جامعه و سد بستن در برابر قیام استفاده کند و از همین رو اصرار می‌ورزد که مراسم محرم را «به‌هر قیمت» برگزار کند. قیمتی بس سنگین و دهشتناک که تصور آن مو بر اندام هر انسانی راست می‌کند، اما آیا رژیم خواهد توانست از این موج مرگ جان به‌در ببرد؟
هشدارها در عین بی‌راه‌حلی
در چنین فضا و در چنین بستری است که از یک‌طرف تبلیغات و جنگ روانی علیه مجاهدین هم‌چنان ادامه دارد و از طرف دیگر هشدارها و اعلام خطرهای مهره‌ها و عناصر و رسانه‌های حکومتی در مورد شرایط انفجاری بالا گرفته، اما همان‌ها که هشدار می‌دهند، عموماً از پیدا شدن هر گونه راه‌حلی ابراز ناامیدی می‌کنند. از جمله روزنامه سیاست روز(۲۳مرداد) از باند خامنه‌ای با اعتراف به این که در ساختار موجود اقتصادی هیچ راه‌حلی برای بهبود شرایط اقتصادی مردم و تعدیل فضای انفجاری متصور نیست، می‌نویسد: «اگر همین فردا صبح همه تحریم‌های اقتصادی و سیاسی ایران هم برداشته شود باز هم تحول و گشایشی در اقتصاد کشور و زندگی مردم رخ نخواهد داد».
