رئیسی هم‌زمان با شعار یک میلیون مسکن، تخریب خانه‌های زحمتکشان را در حاشیه شهرها شروع کرد و آخرین برگ جلاد، قبل از تخریب سرپناه مردم فقیر چابهار و سراوان تماشایی‌ست:
«دولتهای گذشته باید یک میلیون مسکن را ایجاد می‌کردند اگر می‌کردند ما امروز بحران مسکن نمی‌داشتیم» (رئیسی ـ ۸اردیبهشت در شادگان).
وقاحت تماشایی رئیسی در پرتاب توپ بحران مسکن به زمین دولتهای گذشته، در حالی است که یک ماه و نیم پیش‌تر، سازمان نظام مهندسی همین رژیم درباره یک نمونه از کارکردهای دولت رئیسی اعلام کرد، در سال۱۴۰۲ هزینهٔ ساخت مسکن در ایران افزایشی چشمگیر خواهد داشت. بر اساس این گزارش، رژیم آخوندی قیمت ساخت هر متر زیربنای ساختمان را در سال۱۴۰۲دست کم ۱۵۸درصد افزایش می‌دهد (تجارت نیوز ـ ۲۴اسفند ۱۴۰۱).
بر اساس تخمین سازمان نظام مهندسی قیمت ساخت هر متر مربع ساختمانهای یک طبقه و دو طبقه از ۳میلیون و ۶۰۰هزار تومان در سال۱۴۰۱ به ۹میلیون و ۳۰۰هزار تومان در سال۱۴۰۲ خواهد رسید.
دبیر کانون انبوه‌سازان مسکن نیز ضمن اشاره به افزایش ۱۵۰درصدی نرخ خدمات مهندسی گفت: «با شعار و هیاهو و تکالیف دستوری و قانونی ساخت یک میلیون مسکن در سال هیچ اقدام مؤثری در بازار مسکن اتفاق نخواهد افتاد. ». (اقتصاد۲۴ ـ ۲۸فروردین ۱۴۰۲). .
پیش از آمدن رئیسی، هنوز خرید خانه و رسیدن به سرپناهی کوچک از ذهن مردم خارج نشده بود و زندگی در کانکس موضوعی خاص و جنجالی بود اما با بلوف‌های آخوند جلاد و افزایش غیرقابل انتظار قیمتها «هزینه ساخت و خرید مسکن، تقاضای خرید و اجاره کانکس را برای سکونت افزایش داده است. مردم به‌دلیل کاهش قدرت خرید و ناتوانی در پرداخت اجاره‌بها مجبورند کیفیت زندگی خود را تا سطح زندگی در این اتاقک‌ها پایین بیاورند» (تجارت ـ ۱۱ اردیبهشت۱۴۰۲). کار به جایی رسیده که «دو یا سه خانواده یک خانه ۱۲۰ متری را اجاره می‌کنند تا هم رهن و هم اجاره‌بها را نصف پرداخت کنند» (اقتصاد۲۴ ـ ۱۴اردیبهشت ۱۴۰۲).
اما رئیسی از این هم نگذشت و با افزایش تقاضای کانکس، قیمت این محصول در یک ماه گذشته بیش از ۱۰درصد بالا رفت و نرخ اجاره ماهانه کانکس تا چهار میلیون تومان در ماه رسید.
رئیسی برای پوشاندن فضاحت افزایش ۱۵۰درصدی مسکن، خیل افرادی که در فاصله همین دو سال به حاشیه رانده شده و بی‌خانمان شدند، با ردیف کردن قطاری از پیشرفتهای اقتصادی و سیاسی و فرهنگی و... تلاش کرد از حوزه رسوایی مسکن دور شود اما رسانه‌های خودی با اشاره به شکست سیاست «دولت جوان و حزب‌اللهی» و بحران فراگیر اقتصادی، «مسکن» را روی سرش خراب کردند:
«قرار بود جهش ساخت مسکن داشته باشیم نه جهش قیمت مسکن. قرار بود سالی یک میلیون مسکن تولید کنیم. انگار قطار پیشرفت فقط روی ریلِ افزایش قیمتها حرکت می‌کند. آرزو می‌کنیم، دعا می‌کنیم، خواهش می‌کنیم، التماس می‌کنیم، این قطار را متوقف کنید. خُرد و خمیر شدیم زیر ریل این قطار. به داد مردم برسید» (تابناک ـ ۲۸فروردین ۱۴۰۲).
حتی مدافعان سرسخت رئیسی و آنان‌که بادکنک «یک میلیون مسکن» را باد کردند، گواهی می‌دهند مسکن «آنقدر گران شده که وام ۱۰۰میلیون تومانی در تهران جوابگو نیست از سوی دیگر مستاجر برای دریافت این وام باید هفت خوان رستم را پشت سر بگذارد و در نهایت هم بهانه‌یی برای نپرداختن این وام به مستاجر متقاضی پیدا می‌کنند و مستاجر هم قید آن را می‌زند» (ایلنا ـ۱۱ اردیبهشت۱۴۰۲).
امروز دیگر مجاهدین نیستند که از زهر شدن شیرینی رئیسی در کام ولایت می‌گویند. این خودیهای دست‌چین خامنه‌ای در مجلس ارتجاع هستند که نومیدانه می‌گویند:
«امروز دولت آقای رئیسی را از ضعیف‌ترین و ناکارآمدترین دولتها می‌دانیم... آقای رئیسی گویا قطار پیشرفت اقتصادی دولت شما قبل از آن که مردم را زیر چرخ‌های بی‌برنامگی له کند نیاز به ریز علی فداکار دارد چون حرکت شتابان تورم و گرانی لحظه به لحظه و بی‌ارزشی پول ملی را می‌بینیم…» (مصطفی حسینی قطب‌آبادی در مجلس ارتجاع ـ ۲۸فروردین ۱۴۰۲).
